سه‌شنبه ۳۰ آبان

پیامبری چون موسی

«یهوه، خدایت، نبی‌ای را از میان تو از برادرانت، مثل من برای تو مبعوث خواهد گردانید، او را بشنوید.»

تثنیه ۱۸: ۱۵

برخی یهودیان در تفسیر سنتی خود بر این باور بودند که خداوند برای آنان در هر نسلی پیامبری می‌فرستد. بر همین اساس، این آیه را نبوتی از آمدن یک نبی‌ دیگر بعد از موسی تعبیر می‌کردند و گروهی دیگر، این آیه را اشاره به آمدن مسیح موعود می‌دانستند (یوحنا ۶: ۱۴). کسی که سخنانش از جانب قدوس اسرائیل می‌آید و بایسته و شایسته شنیدن و به‌جا آوردن می‌باشد و اگر کسی تمرد ورزد، مجازات خواهد شد. (تثنیه ۱۸: ۱۹)

در عهد‌جدید عیسی مسیح تحقق این وعده را در خود اعلام می‌دارد و می‌فرماید: «اگر موسی را تصدیق می‌کردید، مرا نیز تصدیق می‌کردید چونکه او درباره من نوشته است» (یوحنا ۵: ۴۶). همچنین، پطرس (اعمال ۳: ۲۲) بر این امر تأکید می‌ورزد که عیسی همان پیامبری است که وعده آن را دریافت کرده بودیم. استیفان نیز پیش از شهادتش باور خود مبنی بر اینکه عیسی آن نبی موعود است را اعلام می‌دارد (اعمال ۷: ۳۷).  نویسنده رساله به عبرانیان(عبرانیان ۳: ۱- ۶)  نیز برتری عیسی بر موسی را چنان توصیف می‌نماید که گویی عیسی همان نبی موعود در تثنیه است.

در واقع، عیسی از چند جهت به موسی شباهت دارد، ولی بسی عمیق‌تر، عجیب‌تر و عظیم‌تر. هر دو در طفولیت از مرگ حتمی نجات یافتند (خروج ۲، متی ۲: ۱۳- ۲۳)، از جاه و مقام دربار دست کشیدند (فیلیپیان ۲: ۵-۸ ، عبرانیان ۱۱: ۲۴-۲۷)، بر قوم رحیم و شفیق بودند (اعداد ۲۷: ۱۷، متی ۹: ۳۶)، برای مردم شفاعت نمودند (تثنیه ۹: ۱۸، عبرانیان ۷: ۲۵)، رو‌در‌رو با خدا سخن گفتند (خروج ۳۴: ۲۹، دوم قرنتیان ۳: ۷) و هر دو واسطهٔ عهد بودند. (تثنیه ۲۹: ۱، عبرانیان ۸: ۶-۷)

شفاعت موسی به دوران حیات او محدود می‌شد، اما عیسی مسیح، شافی زخمی ما، همواره زنده است تا برای قوم خویش به حضور پدر شفاعت کند: «ای پدر قدوس اینها را که به من داده‌ای، به اسم خود نگاه دار.» (یوحنا ۱۷: ۶-۱۹)