مصائب و صلیب

«می‌خواهم مسیح و نیروی رستاخیزش را بشناسم و در رنج‌های او سهیم شده، با مرگش هم‌شکل گردم.» فیلیپیان ۳: ۱۰

پولس رسول رسالات خود را در موقعیت‌های خاص و در پاسخ به سؤالات یا مشکلات تعلیمی و اخلاقی به نگارش درآورده است. از‌این‌رو، رسالات وی سرشار از تعمق، مکاشفه و تعلیمات عمیق در مورد راز عیسی، گاهی تأدیب و گاه درد‌ دل‌های مشفقانهٔ وی است. از این دریچه، رسالهٔ فیلیپیان نیز بازتاب تفکرات و تعمقات پولس و تجربه‌های جفا و زندانی است که وی به دلیل موعظهٔ انجیل متحمل آن شده است. پولس که ابتدا جفا‌کننده به مسیحیان بود، بر اثر تجربه‌اش در راه دمشق، عیسی را در جایگاه «مسیح» شناخت و وی را به‌عنوان خداوند زندگی خود می‌پذیرد.

از نظر وی، عیسی ‌مسیح مصلوب عدالت، قدوسیت خدا و اساس و بنیان نجات ماست (اول قرنتیان ۳:۱۱). بنابراین، شراکت در تجربه‌های عیسی مسیح هر چند هم دشوار، اما بر همهٔ فضائل این عالم برتری دارد: «… همه چیز را در قیاس با ارزش برتر شناخت خداوندم مسیح عیسی، زیان می‌دانم، که به‌خاطر او همه چیز را از کف داده‌ام. آری، اینها همه را فضله می‌شمارم تا مسیح را به‌دست آورم.» (فیلیپیان ۳: ۸)

او برای بشارت مسیح مصلوب، سال‌ها در جاده‌های امپراتوری روم که جهان آن عصر را به هم متصل می‌کرد در رفت‌و‌آمد بود. در این مدت، حداقل چهار بار کشتی‌اش شکسته شد! یک بار نیز ۲۴ ساعت در امواج دریا سرگردان بود! در دمشق برای فرار از دست کسانی که قصد جانش را داشتند، با مخفی شدن در یک سبد از شهر فرار کرد! با وجود برخورداری از شهروندی روم، سه بار توسط قضات محلی محکوم به شلاق شد و دست‌کم پنج بار از مراجع محلی یهودی حکم شلاق دریافت کرد!

او علیرغم تمام تجربه‌های سخت و جفاهایی که کشید، مأیوس و خسته نگردید؛ زیرا برای مسیحی متحمل درد و رنج شد که انسانیت ما را بر خود گرفت و متحمل تمامی زحمات بشر بر روی صلیب گردید. به همین دلیل، پولس بر زحمات خود فخر می‌کند. «… آنچه بر من گذشت، در عمل به پیشرفت انجیل انجامید، به گونه‌ای که بر تمامی نگهبانان کاخ سلطنتی و بر همگان عیان شد که من به‌خاطر مسیح در زنجیرم.» (فیلیپیان ۱: ۱۲-۱۳)

پولس مخاطبان خویش را فرا می‌خواند تا از سرمشق وی پیروی کرده و بدون ترس انجیل را موعظه کنند: «زیرا یقین دارم که نه مرگ و نه زندگی، نه فرشتگان و نه ریاست‌ها، نه چیزهای حال و نه چیزهای آینده، نه هیچ قدرتی، و نه بلندی و نه پستی، و نه هیچ‌چیز دیگر در تمامی خلقت، قادر نخواهد بود که ما را از محبت خدا که در خداوند ما مسیح عیسی است، جدا سازد.» (رومیان ۸: ۳۸-۳۹)