غم و اندوه فرایندی طبیعی و ضروری در احساسات بنیادین، همچنین یک تجربهٔ همگانی است که ما را به انسان تبدیل می‌کند. غم و اندوه واکنشی طبیعی و سالم نسبت به از‌دست‌دادن یا فقدان است.

این امر تأثیرات متفاوتی بر روی هر فرد دارد. همچنین می‌تواند باعث برانگیختن واکنش‌های احساسی همراه با علائم جسمی، شناختی، ارتباطی و رفتاری و به همان میزان بصیرت و پریشانی روحانی شود. روبه‌رو‌شدن با این احساسات دردناک فرایندی است که نیازمند سخت‌کوشی و تصمیم نهایی فرد در طول یک دورهٔ سخت چند ماهه و یا حتی سال‌ها می‌باشد. برخی از افراد انتخاب می‌کنند که این کار را انجام ندهند و این روند را به تأخیرمی‌‌اندازند، اما زمانی می‌رسد که این علائم غیر قابل کنترل، آنها را مجبور به تصمیم‌گیری می‌کند.

اعضای خانواده، دوستان نزدیک، روحانیون و اعضای فهیم کلیسا می‌توانند برای فرد عزادار بسیار حیاتی باشند. 

غم و اندوه چیست؟

غم و اندوه یک تجربهٔ درونی برای فقدان و از‌دست‌دادن، و یک واکنش احساسی، شناختی، عملکردی و رفتاری است. این امر شامل تفکرات و احساساتی می‌شود که هر انسانی در هنگام رویارویی با مرگ شخصی که او را دوست دارد یا با فقدان چیزی مواجه می‌شود از خود نشان می‌دهد. افراد برای از‌دست‌دادن جوانی خود، فرصت‌ها، بیماری و یا روابطشان دچار غم و اندوه می‌شوند. میزان غم و اندوه ریشه در ظرفیت عشق ورزیدن یا دریافت عشق دارد.  

«غم و اندوه مانند اقیانوس است که در آن موج‌ها می‌آیند، فروکش می‌کنند و دوباره جریان می‌یابند. برخی مواقع آب آرام است و برخی مواقع خروشان. تنها کاری که از عهدهٔ ما بر می‌آید این است که یاد بگیریم شنا کنیم.» 

 

ویکی هریسون

سوگواری چیست؟

سوگواری وضعیت یا عملی مبنی بر از‌دست‌دادن، و دوره‌ای نامشخص بعد از مرگ نزدیکان شخص است. مرگ یک نفر می‌تواند بزرگترین مصیبت در زندگی یک شخص باشد. سوگواری همچنین می‌تواند با فقدان‌های دیگری همچون از‌دست‌دادن سلامتی، شغل و یا پایان‌دادن به یک رابطهٔ بسیار مهم همراه باشد.

افراد پس از از‌دست‌دادن فردی که او را دوست دارند، ممکن است احساس از هم پاشیدگی و فرو ریختن داشته باشند. این مانند این است که شکافی در زندگی آنها با دیگران ایجاد شده است و اکنون همه چیز متفاوت است. بسیار مهم است که ما تشخیص دهیم نیازهای این فرد تغییر کرده و این تغییر عظیم، همان دوران سوگواری است.

عزاداری چیست؟

عزاداری غالباً با غم و اندوه اشتباه گرفته می‌شود. عزاداری بیان «ظاهری و بیرونی» غم و اندوه است. به‌عبارت دیگر، یک واکنش اجتماعی مشترک برای از‌دست‌دادن یا فقدان است. به‌ بیانی ساده‌تر، عزاداری غم و اندوهی است که به‌صورت عمومی بیان می‌شود. یعنی زمانی که افراد غم و اندوه خود را به دیگران بروز می‌دهند. عزاداری فرایندی است که در آن افراد به یک فقدان عادت می‌کنند. عزاداری همچنین تحت تأثیر آداب و رسوم فرهنگی، مراسم و آیین‌ها، و قوانین اجتماعی قرار دارد.

عزاداری ابراز می‌کند و عمل می‌کند. زمانی که مردم بر سر دیگران فریاد بر می‌آورند، عزاداری می‌کنند. وقتی با شخص دیگری دربارهٔ مرگ صحبت می‌کنند، در حال عزاداری هستند. اگر در یک دفتر درباره‌اش بنویسند یا عکس‌های آن را به نمایش بگذارند، در حال عزاداری هستند. 

همهٔ افراد به‌صورت طبیعی وقتی شخصی را که دوست دارند از دست می‌دهند، دچار غم و اندوه می‌شوند، اما مهم است که به شیوهٔ مناسب شخصی و فرهنگی آن را به‌جا آورد. عزاداری، چگونگی حرکت به سوی امید و شفا است. از طریق عزاداری درست است که درد و غم و اندوه شروع به از بین رفتن می‌کند. 

در قسمت دوم این مقاله به برخی از واکنش‌های غیر‌معمول احساسی، همچنین علائم غم و اندوه خواهیم پرداخت.