علم روانشناسی سعی کرده است تا برای همهٔ رفتارهای ما ریشه‌هایی را در نظر بگیرد. البته احساسات ما نیز همین‌طور هستند. هر چیزی در این جهان سابقه‌ای دارد. گاهی از این سابقه با نام «علت» نام برده می‌شود. علت یک چیز، باعث به‌وجود‌آمدن آن چیز است و پیشتر از خود آن چیز بوده است.
علت محبت‌کردن در ما چیست؟ اگر از یک روانشناس این را بپرسیم قطعاً سعی می‌کند که پاسخی به ما بدهد که از دریچهٔ علم روانشناسی باشد. اما در اینجا می‌خواهیم بدون اینکه در کار روانشناسان دخالت کنیم، این‌طور بگوییم که در کتاب مقدس، از روح القدس به‌عنوان علت این محبت یاد شده است. این بدان معنا می‌باشد که فرای هر آنچه که در علوم مختلف انسانی در این‌باره گفته می‌شود، روح القدس در درون فرد ایماندار مثل یک درخت است که میوه یا ثمرهٔ آن محبت است.
بگذراید طور دیگری به قضیه نگاه کنیم. ممکن است که من به شخصی بنابر دلایل و ملاحظاتی محبت کنم، این هم نوعی از محبت‌کردن است، اما آنچه که در کتاب مقدس از آن یاد می‌شود محبتی است که نتیجهٔ کار‌کردن روح خدا در درون ما می‌باشد. برای همین است که مثلاً در فصل سیزده از رسالهٔ دوم قرنتیان، گفته شده است که چنین محبتی به‌دنبال نفع خودش نیست (آیهٔ ۴).
اینکه محبت ثمرهٔ روح است عیناً در رسالهٔ غلاطیان، فصل ۵ آیهٔ ۲۲ آمده است. وقتی که شخصی به عیسای مسیح ایمان می‌آورد، روح خدا در او ساکن می‌شود. از جمله لازمهٔ اینکه بگوییم شخصی ایمان آورده است این است که چنین شخصی در زندگی روحانی خودش میوه بیاورد؛ یعنی از این می‌فهمیم ایماندار هستیم یا نه، که ببینیم حقیقتاً میوهٔ محبت در ما وجود دارد؟ ثانیاً اصلاً آن میوه قابل خوردن است یا نه؟
وقتی کلام خدا از میوه یا ثمرهٔ محبت در ما سخن می‌گوید، طبیعی است این‌طور بفهمیم که انتظار این است که آن میوه قابل خوردن باشد.
شاید بسیاری از شما تا‌به‌حال پرتقالی بی‌مزه را خورده باشید! خواهش می‌کنم که در ذهن خود، آن را با مزهٔ پرتقال طعم‌دار و آبدار مقایسه کنید. کدامیک را می‌پسندید؟
خدا نیز قربانی‌های سالم و کامل ما را می‌خواهد. اگر قرار باشد که میوهٔ روح در ما به شکل محبتی عرضه شود که مثل آن پرتقال بی‌مزه و فاقد طعمی دلچسب باشد، آن وقت چگونه می‌توانیم از این سخن بگوییم که روح خدا در ما میوه یا ثمره داده است؟
به‌نظر شما چه راه‌هایی را می‌توان پیشنهاد کرد که باعث شوند میوهٔ روح خدا در ما محصولی آبدار و خوشمزه باشد؟ به‌نظرم پاسخ اصلی در گرو داشتن یک زندگی روحانی است که از گناه به دور باشد. به‌نظر شما اگر روح خدا را در درون خود مانند درخت کاشته‌شده‌ای بدانیم، چگونه باید این درخت را از آفات محافظت کنیم؟با ما باشید تا در این سفر پر پیچ و خم، در قسمت بعدی موضوع «محبت به گناه» بپردازیم.
