نقش ایمان چیست؟
ایمان ما می‌تواند کمک بزرگی در رویارویی با اضطراب‌ها و نگرانی‌های زندگی باشد. ایمان به ما کمک می‌کند که نگاهی وسیع‌تر نسبت به شرایط داشته باشیم. همچنین به ما یادآوری می‌کند که «همه چیز» تحت کنترل خداوند است. ایمان همچنین کمک می‌کند که زندگی را ساده‌تر دیده و تمرکز خود را بر چیزهایی که واقعاً با ارزش هستند بگذاریم. دعا، پرستش، تعمق و تمرکز در کلام و حضور خدا روش‌هایی هستند که می‌توانند اعصاب و افکار ما را آرامی ببخشند و موج‌های اضطراب و نگرانی را ضعیف‌تر کنند.
به‌یاد داشته باشید که برای مقابله با اضطراب گفتن جملات ساده‌ای از جمله «ایمان داشته باش» و یا «نترس»، کافی نیست. افرادی که تحت جفا و آزار و اذیت‌های مختلفی هستند گاهی در کنار فواید ایمان شخصی و حمایت‌های کلیسا، احتیاج به کمک‌های تخصصی و عمیق‌تر بیشتری دارند. گاهی عمل‌کردن به آیاتی از کلام خدا برای این افراد غیر‌ممکن و سخت است. به‌طور نمونه آیاتی از جمله متی ۶:۲۵-۲۷ و یا فیلیپیان ۴:۶-۷، برای افرادی که بارها سعی کرده‌اند با عمل‌کردن به این آیات با اضطراب‌های خود بجنگند، بسیار آزاردهنده و ناراحت کننده بوده است. این افراد دردمند؛ باید تشویق شوند که بر خود سخت نگیرند. به‌کار‌بردن اعتقاد‌های روحانی و ایمان شخصی برای مقابل با اضطراب بسیار خوب و مفید است، اما در صورتی که این آیات و اعتقادات نگرانی بیشتری را به زندگی ما اضافه نکنند. گاهی افرادی که مضطرب و نگران هستند با خواندن این آیات و عدم توانایی برای انجام‌دادن و عملی‌کردن آنها در زندگی خود، دچار نگرانی و تشویش بیشتری می‌شوند.
احساسات
احساسات تأثیر زیادی بر ما و زندگی ما دارند. اگر چه بسیاری از افراد به اشتباه بر این باورند که مسیحیان نباید احساساتی از قبیل ترس، خشم، نگرانی، ناراحتی و عذاب وجدان را داشته باشند، اما واقعیت این است که این احساسات قسمتی از زندگی طبیعی ما انسان‌هاست. در واقع مغز و سیستم فکری و احساسی ما به گونه‌ای طراحی شده است که این احساسات را تجربه می‌کند. اگر چه این احساسات جزئی از طبیعت بشری ماست، اما نحوه برخورد و کنترل این احساسات بسیار مهم است و به آن بلوغ احساسی گفته می‌شود. اگر تنها راه برخورد ما با این احساسات، سرکوب‌کردن و انکار‌کردن آنها باشد، این در آینده ما را به‌سوی مشکلات و زخم‌های عمیق‌تری سوق خواهد داد.
وقتی به داستان‌هایی که در کتاب مقدس است نگاهی می‌اندازیم، می‌بینیم که احساسات هیچ وقت منع نشده‌اند. حتی خود عیسی (او که عاری از هر گونه خطا و گناه بود) را می‌بینیم که احساسات مختلف خود را بروز داد.
- عیسی گریست (یوحنا ۳۵:۱۱)؛
- عیسی به وجد آمد (لقا ۲۱:۱۰)؛
- عیسی خشمگین شد (مرقس ۵:۳)؛
- عیسی اندوهگین و مضطرب شد (متی ۳۷:۲۶)؛
- عیسی شگفت زده شد (لقا ۹:۷)؛
- عیسی غمگین و پریشان شد (مرقس ۵:۳).
اعتقاد و ایمان مسیحی ما تا حدود زیادی به ما کمک می‌کند که راه‌های سالمی را برای احساسات خود داشته باشیم. روح‌القدس به‌عنوان مدد کنندهٔ ما و کلام خداوند که سرشار از وعده‌های اوست، هدایت‌کنندهٔ ما در زمان تصمیمگیری‌ها است. ما ممکن است نگران شویم، اما انتخاب می‌کنیم که در نگرانی نمانیم. ما عصبانی می‌شویم، اما انتخاب می‌کنیم که در دل خود کینه و نفرت نگاه نداریم. ما افسرده و ناراحت می‌شویم، اما همچنان امیدواریم.
ما همچنین می‌توانیم سعی کنیم که احساسات خود را بهتر بشناسیم. بدون شناختن احساسات خود، اعمال ما می‌توانند خود‌به‌خود از کنترل ما خارج شوند. وقتی که احساسات و واکنش خود را بشناسیم، آنگاه می‌توانیم واکنش بهتر و سالم‌تری را در پاسخ به آن احساسات انتخاب کنیم.
وعدهٔ شفا
وعدهٔ شفا در کلام یکی از موضوعات پیچیدهٔ دیگری است. ما همیشه باید برای شفا دعا کنیم. اما به‌یاد داشته باشیم که خداوند همیشه شفا نمی‌دهد، همان‌طور که خیلی از درد‌های فیزیکی ما گاهی کاملاً شفا نمی یابند. اگر برای فردی دعا می‌کنیم و شفا اتفاق نمی‌افتد، نباید دلیل نگرفتن شفا را به کم‌بودن ایمان آن شخص ربط داد. خداوند راه‌های مختلفی برای شفا دارد، که شامل معجزات، مشاور و استفاده از داروهای پزشکی است.
