قائن اولین قاتل

«قائن به برادر خویش هابیل گفت: «بیا تا به صحرا برویم». و چون در صحرا بودند قائن بر برادرش هابیل برخاست و او را کشت.»

پیدایش ۴: ۸ 

در پیدایش ۳ اولین نااطاعتی صورت می‌پذیرد و حال در پیدایش ۴ اولین قتل رخ می‌دهد. اگر آدم و حوا در آن نااطاعتی فقط به خدا گناه ورزیدند، حال فرزند آنان، قائن، نه‌تنها به خدا بلکه نسبت به انسانی دیگر، یعنی به برادر خود هابیل نیز مرتکب گناه قتل می‌شود. همچنین، قربانی‌های هابیل و قائن نیز اولین قربانی‌هایی هستند که کتاب‌مقدس از آنها نام برده و می‌گوید که خدا یکی را پسندیده و دیگری را نه… چرا؟ کتاب‌مقدس در این مورد شرحی نمی‌دهد، اما از همان ابتدا مسئلهٔ قابل تعمقی را مطرح می‌کند که در آینده همهٔ انبیا بدان خواهند اندیشید و بر درستی آن صحه خواهند گذاشت و آن این است: حالِ درونی قربان‌گذار بسیار پر‌اهمیت‌تر است از آداب ظاهری قربانی. قربانی هابیل مورد پسند قرار می‌گیرد؛ چون قربان‌گذار خدا را دوست می‌دارد. «به ایمان هابیل قربانی نیکو تر از قائن را به خدا گذرانید و به سبب آن شهادت داده شد که عادل است.» (عبرانیان ۱۱: ۴)

نیکویی قربانی هابیل بر قائن گران آمد و سبب شد که او «بر برادر خود برخاسته و او را بکشد.» گویا که با قتل هابیل فصل شهادت به روی تمام درستکاران و انبیا گشوده گردید. «از خون هابیل صدیق تا خون زکریا» (متی ۲۳: ۳۵). قتل گناهی است که خداوند مجازات آن را قبل از ده فرمان کوه سینا این‌چنین اعلام می‌دارد: «هر که خون انسان ریزد، خون وی به دست انسان ریخته شود، زیرا خدا انسان را به صورت خود ساخت.» (۹: ۶)

شهادت هابیل از دور اشاره می‌کند به آن کامل‌ترین و بزرگ‌ترین قربانی در جلجتا، «به عیسی متوسطِ عهدِ‌جدید و به خون پاشیده شده که متکلم است به معنی نیکو‌تر از خون هابیل.» (عبرانیان ۱۲: ۲۴)

اگر خون هابیل از زمین به‌سوی خدا دادخواهی و ناله کرد (۴: ۱۰)، این خون عیسی است که دائماً ندای رحمت و شفقت را به‌سوی پدر بلند می‌کند که «ای پدر اینها را بیامرز، زیرا که نمی‌دانند چه می‌کنند.» (لوقا ۲۳: ۳۴)