آغاز و پیدایش فرهنگ
«۲۰عادَه، یابال را زایید؛ او پدر چادرنشینان و دامداران بود. ۲۱برادر او یوبال نام داشت؛ او پدر همۀ نوازندگان بربط و نی بود. ۲۲ظِلَّه نیز توبالقائِن را زایید، که صانع همه گونه ابزار برنجی و آهنی بود. خواهر توبالقائِن، نَعَمَه نام داشت.»
پیدایش ۴: ۲۰ – ۲۲
در این آیات وعدهٔ خدا را بهیاد میآوریم که فرمود: «بارور و کثیر شوید و زمین را پر سازید و در آن تسلط نمایید…» (۱: ۲۸). ازدیاد نسل آدم و تسلط یافتن، شانهبهشانه در حال پیش رفتن هستند. آنان صاحبان مواشی (شتر، گاو و گوسفند) شدند و دامپروری آموختند، به هنر دست یافتند و نوازندهٔ بربط (عود) و نی گشتند، و عصر حجر را پشت سر نهادند و به عصر مس و آهن رسیدند. نه تنها نسل آدم در حال کثیر شدن و مسلط شدن است، بلکه گناه او نیز رو به تزاید گذاشته است. اگر قائن دستش به خون هابیلِ عادل آلوده گشت، لَمَک که از نوادگان او به شمار میرود کسی که به او جراحت وارد میآورد را میکشد (۴: ۲۳). این بدان معناست که قتل در پاسخ به خشم و جنگ بود که رخ داد. نه این فقط، بلکه لَمَک به خواست و ارادهٔ خدا در خصوص پیوستن یک مرد به یک زن و یک تن شدن نیز خیانت ورزید، تجاوز نمود و نااطاعتی کرد (۲: ۲۴).
با این وجود، خدایِ امینِ به وعده انسان سرکش و نامطیع را رها نکرد، بلکه ذرهذره اسم عجیب و مهیب خویش را به او شناسانید، چنانکه میفرماید: «… در آن وقت به خواندن اسم یهوه شروع کردند.» (۴: ۲۶)
هر چند بسیاری از محققانِ دوران مدرن آغاز پرستش یهوه را از کتاب خروج ۳: ۱۳ و ۶: ۳ پنداشته، زمان نوادگان آدم در پیدایش ۴ را برای شناخت و پرستش یهوه بسیار زود میدانند، اما در این بین مارتین بوبِر فیلسوف یهودی قرن ۱۹- ۲۰ توضیح دلنشینی در این خصوص دارد که می گوید: «آن صدای مقدس پیشین در بوتهٔ مشتعل معنای کاملتری به خود گرفت.»
باری، چه شناخت نام یهوه را از دوران پیدایش ۴ بدانیم یا از تجربهٔ موسی و بوتهٔ سوزان، امروز با دلیری اعلام میداریم که بهواسطهٔ عیسی مسیح قادر گشتیم پدر را، یهوه را بشناسیم. (یوحنا ۱۴: ۷)
مطالعهٔ کتاب مقدس
پیدایش ۴: ۲۰ – ۲۲
۲۰عادَه، یابال را زایید؛ او پدر چادرنشینان و دامداران بود. ۲۱برادر او یوبال نام داشت؛ او پدر همۀ نوازندگان بربط و نی بود. ۲۲ظِلَّه نیز توبالقائِن را زایید، که صانع همه گونه ابزار برنجی و آهنی بود. خواهر توبالقائِن، نَعَمَه نام داشت.
* پیدایش ۴: ۱۹ – ۲۴
* پیدایش ۴: ۲۶
۲۶برای شِیث نیز پسری زاده شد و او را اِنوش نامید. در آن زمان، مردم به خواندن نام خداوند آغاز کردند.