وفاداری به عهد خدا
«عهد خویش را میان خود و تو خواهم بست.»
پیدایش ۱۷: ۲
در باب هفده پیدایش، خدا برای پنجمین بار عهد خود با ابراهیم را به او یادآوری می‌کند. در این پنج مرتبه، هر بار که خدا بر ابراهیم ظاهر می‌شود، نکات بیشتری از عهد را بر ابراهیم آشکار می‌کند. اما در مرتبۀ پنجم مفاد عهد و سایر توضیحات متن شامل جزئیات بسیار دقیق‌تری است.
تاکنون وعده‌های خدا به ابراهیم بر ازدیاد نسل او و دادن مالکیت سرزمینی وسیع به او متمرکز بوده است، اما وعدۀ خدا در این قسمت ابعاد بسیار وسیع‌تری به‌خود می‌گیرد. حال مقرر است که ابراهیم پدر قومهای بسیار شود. دیگر برکت خدا به نسل جسمانی ابراهیم محدود نخواهد بود، بلکه قصد نهایی خدا این است که توسط ابراهیم جهانیان را برکت دهد.
در این باب، عهد خدا با ابراهیم شباهت زیادی به قراردادی کتبی پیدا می‌کند. ذکر سن و سال دقیق ابراهیم، معرفی خدا با عنوان «خدای قادر مطلق» (معادل نام عبری اِل شَدّای)، تغییر نام اَبرام (پدر والا) به ابراهیم (پدر قومهای بسیار) و همچنین، تغییر نام سارای به سارا (هر دو به معنی شهزاده)، همگی حاکی از تداوم این عهد دارد. علاوه‌بر‌این، خدا به ابراهیم یادآور می‌شود که هرچند فرزند او اسماعیل را نیز برکت داده و او را بسیار بسیار کثیر خواهد گردانید، اما وعدۀ او به‌واسطۀ پسر دیگری که در سال آینده توسط سارا به‌دنیا خواهد آمد، تحقق خواهد یافت. حتی، تعیین نام این پسر (اسحاق) پیش از شکل‌گیری او در رحم سارا، تأکیدی بر این است که نقشۀ خدا فراتر از انتظار سارا و ابراهیم است. فرزندی که نجات‌دهنده از نسل او به ظهور خواهد رسید، نه با تصمیم ابراهیم و سارا، بلکه با ارادۀ از پیش مقرر شدۀ خدا پا به جهان خواهد گذاشت.
در ادامه، خدا از ابراهیم می‌خواهد که قدمی عملی‌تر برای وفادار ماندن به این عهد بردارد. او از ابراهیم می‌خواهد که به نشانۀ وفاداری به عهد نه‌تنها خودش، بلکه تمامی افراد ذکور خانۀ او همگی ختنه شوند. به عبارت دیگر، خدا از ابراهیم می‌خواهد که با انجام عمل ختنه قراردادی را امضا کند که برای بهره‌گیری از مزایای آن نیاز به تعهدی متقابل از جانب او و نسل او دارد.
خدا را شکر که امروز اقوام ایرانی نیز بیش از گذشته با ایمان به عیسی برکات عهد خدا با ابراهیم را از آن خود می‌کنند. با وفاداری به این عهد، سبب افزونی این برکات شویم.
مطالعهٔ کتاب مقدس
پیدایش ۱۷: ۲
عهد خویش را میان خود و تو خواهم بست و تو را بسیار بسیار کثیر خواهم گردانید.»
پیدایش ۱۷: ۱ – ۲۷
عهد ختنه
۱چون اَبرام نود و نه ساله بود، خداوند بر او ظاهر شد و فرمود: «من هستم خدای قادر مطلق؛ پیش روی من گام بردار و کامل باش. ۲عهد خویش را میان خود و تو خواهم بست و تو را بسیار بسیار کثیر خواهم گردانید.» ۳آنگاه اَبرام به روی درافتاد و خدا به او فرمود: ۴«و اما من! این است عهد من با تو: تو پدر قومهای بسیار خواهی بود. ۵نام تو از این پس دیگر اَبرام خوانده نخواهد شد، بلکه نام تو ابراهیم خواهد بود، زیرا که تو را پدر قومهای بسیار گردانیده‌ام. ۶تو را بسیار بسیار بارور خواهم ساخت؛ از تو قومها پدید خواهم آورد، و پادشاهان از تو به وجود خواهند آمد. ۷عهد خویش را میان خود و تو، و نسل تو، پس از تو، استوار خواهم ساخت تا نسل اندر نسل عهد جاودانی باشد؛ تا تو را و پس از تو، نسل تو را، خدا باشم. ۸دیار غربت تو، یعنی تمام سرزمین کنعان را به تو و پس از تو به نسل تو، به ملکیت ابدی خواهم داد؛ و خدای آنان خواهم بود.»
۹آنگاه خدا به ابراهیم فرمود: «و اما تو! تو باید عهد مرا نگاه داری، آری، تو و فرزندانت، پس از تو، نسل اندر نسل. ۱۰این است عهد من، که باید آن را نگاه دارید، عهدی میان من و شما، و نسل تو، پس از تو: هر فرزند ذکوری از شما باید ختنه شود. ۱۱گوشت قُلَفَۀ خود را ختنه کنید و این نشان عهدی خواهد بود که میان من و شماست. ۱۲هر پسر هشت روزه‌ای از شما باید ختنه شود، هر فرزند ذکوری در نسلهای شما، خواه خانه‌زاد، خواه زرخریدی که از فرزندان شخص بیگانه باشد و نه از نسل تو؛ ۱۳خواه خانه‌زادِ تو و خواه زرخریدِ تو، باید حتماً ختنه شود. بدین‌سان، عهد من عهدی جاودانی در گوشت تن شما خواهد بود. ۱۴هر فرزند ذکورِ نامختون که گوشت تن او ختنه نشده باشد، از میان قوم خود منقطع خواهد شد، زیرا عهد مرا شکسته است.»
۱۵و نیز خدا به ابراهیم فرمود: «و اما همسرت سارای! دیگر نام او را سارای مخوان؛ بلکه نام او سارا خواهد بود. ۱۶من او را برکت خواهم داد، و نیز پسری از او به تو خواهم بخشید. من او را برکت خواهم داد و از او قومها به وجود خواهم آورد؛ پادشاهان قومها از او پدید خواهند آمد.» ۱۷ابراهیم به روی درافتاد و خندید و در دل خود گفت: «آیا مرد صد ساله را پسری زاده شود؟ آیا سارا در نود سالگی بزاید؟»
رومیان ۳: ۲۷ - ۳۱
۲۷پس دیگر چه جای فخر است؟ از میان برداشته شده است! بر چه پایه‌ای؟ بر پایۀ شریعتِ اعمال؟ نه، بلکه بر پایۀ قانون ایمان. ۲۸زیرا ما بر این اعتقادیم که انسان از راه ایمان و بدون انجام اعمالِ شریعت، پارسا شمرده می‌شود. ۲۹آیا خدا فقط خدای یهودیان است؟ آیا خدای غیریهودیان نیست؟ البته که او خدای غیریهودیان نیز هست. ۳۰زیرا تنها یک خدا وجود دارد، و این خدا ختنه‌شدگان را بر پایۀ ایمان و ختنه‌ناشدگان را نیز بر پایۀ همان ایمان، پارسا خواهد شمرد. ۳۱پس آیا شریعت را با این ایمان باطل می‌سازیم؟ هرگز! بلکه آن را استوار می‌گردانیم.
