دیدگاه اسمیت نسبت به کلیساها و اعتقادنامه‌ها و پیروان آنها چه بود؟ سرانجامِ اسمیت چه شد؟ برای دانستن جواب، قسمت پیشین را مطالعه کنید.
محتوای کتاب مورمون
جوزف اسمیت گفته است: «به برادران گفتم که کتاب مورمون صحیح‌ترین کتاب روی زمین و بنیان مذهب ماست. کسی که به فرایض آن عمل کند، به خدا نزدیک‌تر می‌شود تا با نگاه داشتن فرایض هر کتاب دیگری.» مورمون‌ها این کتاب را مکاشفهٔ تحریف‌نشدهٔ خدا به بشر می‌دانند و آن را «پُری و کمال انجیل جاودانی» و «عهد دیگرِ عیسی مسیح» به‌حساب می‌آورند.
کتاب مورمون ادعا می‌کند که شرح حال خلاصهٔ ارتباط خدا با دو قوم ماقبل تاریخِ آمریکا می‌باشد؛ نخست، قوم یارِد است که از برج بابل به‌هنگام اغتشاش زبان‌ها به آمریکا آمدند و دوم، قوم نِفی است که پیش از تبعید قوم یهود (حدود ۶۰۰ ق.م.) از اورشلیم به آمریکا مهاجرت کردند. نِفی پسر شخصی بود به نام لِهی. لهی دو پسر داشت: نِفی و لامان. نفی مطیع خدا بود و لامان نافرمان. نسل لامان در اثر نافرمانی دچار تغییراتی در ظاهر خود شدند و از آنان نسل سرخپوستان آمریکا پدید آمد. نسل‌های نفی و یارد به مرور زمان از میان رفتند و فقط نسل لامان (سرخپوستان) باقی ماند.
لِهی که طبق کتاب مورمون یکی از انبیا بود، برای نخستین بار ظهور عیسی مسیح را در سال ۶۰۰ ق.م. پیشگویی کرد. یکی از برجسته‌ترین رویدادهای کتاب مورمون، رسالت خودِ عیسی مسیح در میان قوم نِفی، پس از قیامش می‌باشد. مورمون نیز خودش یکی از انبیای قوم نِفی می‌باشد. او پس از اتمام کتابش، آن را به پسرش «مورونی» سپرد. مورونی نیز مطالبی به آن افزود. این کتاب، همان‌طور که قبلاً گفته شد، بر روی صفحات طلایی نوشته شده بود. بدین‌سان، آنچه که مورونی به اسمیت مکشوف ساخت، کتاب پدرش مورمون می‌باشد.
در تاریخ ۲۱ سپتامبر ۱۸۲۳، مورونی که اکنون قیام کرده و موجودی جلال‌یافته شده بود، بر جوزف اسمیت نبی ظاهر شد و او را از وجود این کتاب آگاه ساخت و او را مأمور کرد تا آن را به انگلیسی بر گرداند. مطابق این کتاب، آمریکا «سرزمین صهیون» است و اسرائیلیانِ پراکنده پیش از بازگشت مسیح در آن گرد خواهند آمد. تلاش‌های افرادی چون کریستُف کلُمب و سایرینی که جامعهٔ آمریکا را بنا نهادند، مهیاکنندگان این راه بودند. کار جوزف اسمیت نیز توسط اشعیا (اشعیا ۱۱: ۱۰-۱۶) و سایر انبیا پیشگویی شده بود. او خود را از نسل یوسف، پسر یعقوب می‌دانست.
نحوهٔ ترجمهٔ کتاب مورمون
مورمون‌ها در کتاب‌ها و مقالات خود، تصاویری از جوزف اسمیت منتشر می‌کنند که او را پشت میزی نشان می‌دهد در حال خواندن صفحات طلایی کتاب مورمون به خط مصری اصلاح‌شده و ترجمهٔ آن. اما واقعیت این است که نحوهٔ ترجمه کتاب مورمون طبق شهادت سه نفر از پیروان نزدیک او مطلقاً چنین نبوده است. طبق شهادت این سه نفر، یعنی دیوید ویتمر (David Whitmer) و مارتین هریس (Martin Harris) و اُلیوِر کاودِری، نیز بر اساس نامه‌های همسرش، اسمیت به‌هنگام ترجمهٔ کتاب مورمون، گاه خودِ کتاب با صفحات طلایی آن را در اختیار نداشت. همان‌طور که قبلاً اشاره شد، او آن دو سنگِ تاس‌مانند را به داخل کلاهی می‌انداخت و سرش را در کلاه فرو می‌برد و در تاریکی، چیزی همچون تکه‌ای از طومار با یک کلمه بر آن ظاهر می‌شد؛ سپس ترجمهٔ آن یک کلمه نیز پدیدار می‌شد و او ترجمهٔ آن را برای کاودری می‌خواند. به این ترتیب، کتاب مورمون ترجمه شد. مدارک مربوط به شهادت این سه نفر و نیز همسر او موجود است.
جالب این است که اسمیت سال‌ها پیش از دریافت این رؤیاها و مکاشفات، شدیداً مشغول کار کشف گنج‌های مخفی به کمک روش‌های جادوگرانه و ریختن تاس بود. درضمن، در سال ۱۸۲۶، یعنی چهار سال پیش از انتشار کتاب مورمون، او به اتهام «اختلال در نظم جامعه و شیادی» دستگیر و زندانی شده بود و در یکی از دادگاه‌های نیویورک مورد محاکمه قرار گرفت. این اتهام و محاکمه به‌خاطر این بود که از این سنگ‌ها برای کشف گنج‌های مخفی استفاده می‌کرد. طبق شواهد موجود، او مجرم شناخته شد، ولی به شرط ترک منطقه، آزاد گردید.
سال‌ها بعد، وقتی این سه پیرو و شاهدان اصلی از مرام اسمیت روی‌گردان شدند، ادعاهای خود را در مورد مشاهدهٔ کتاب طلایی مورمون تکذیب کردند! توجه به این نکته مهم است که طبق نوشتهٔ جوزف اسمیت در کتاب تاریخ کلیسای عیسی مسیح مقدسین روز آخر، ترجمهٔ کتاب مورمون تحت قدرت الهی صورت گرفته و مصون از خطاست. آن سه یار نزدیک او نیز بر منشأ الهی این ترجمه شهادت می‌دهند.
