رنج معنادار

این مجموعه را یک کارگاه قلمداد کنید. خود را وارد داستان کنید تا نتیجه بهتری از آن عایدتان شود. کتاب‌مقدس طوری نوشته شده که بتواند با هر نوع مشکلی که در زندگی ما پیش می‌آید عجین شود. پس مشکلات خود را بروز دهید. گوش دهید تا متوجه شوید که خداوند چگونه از ما می‌خواهد با وی بی‌ریا باشیم.

عیسی فرمود: «در من آرامش داشته باشید. در دنیا برای شما زحمت خواهد بود؛ امّا دلْ قوی دارید، زیرا من بر دنیا غالب آمده‌ام» (یوحنا ۳۳:۱۶). زندگی ما از جزئیات تشکیل شده و نه از کلیات. از ما دعوت شده تا داوطلبانه با مشکلات و سختی‌های خاص خود نزد عیسی بیاییم.

یعقوب می‌گوید که ما با آزمایش‌های گوناگونروبه‌رو می‌شویم (یعقوب ۲:۱). درست در همین آزمایش‌هاست که خداوند به ایمانمان پایداری و عمق می‌بخشد. در مصیبت‌هاست که متوجه می‌شویم از حکمت بی‌بهره‌ایم. از این رو حکمت را طلب می‌کنیم و خداوند آنچه را که نیاز داریم به ما می‌دهد.

پطرس می‌گوید: «در آزمایش‌های گوناگونغمگین شده‌اید» (اول پطرس ۶:۱). اما این را نیز می‌گوید که در مسیح چیزی یافته‌اید که فساد ناپذیر است. خدا قول داده هرگاه از آتش عبور کنید، به قدرت خویش شما را محفوظ بدارد و ایمانتان را اصیل‌تر و خالص‌تر سازد.

پولس می‌گوید که پدر آسمانی و خداوند ما عیسی مسیح به ما در «همه»سختی‌هایمان دلگرمی می‌بخشد (دوم قرنتیان ۴:۱). مشکلات ما در این وعده آرام می‌گیرند. خدا به شما دلگرمی و قوت می‌بخشد، تا قادر شوید دیگران را در هر مشکلی که دارند یاری دهید.

داوود برای خود چنین دعا کرد:

«به من روی کن و مرا فیض ببخشا،
زیرا که بی‌کس و ستمدیده‌ام.
تنگی‌های دل من بسیار گشته؛
مرا از مشقت‌هایم برهان.» (مزمور ۲۵: ۱۶-۱۷)

سپس برای همه فرزندان خدا دعا می‌کند:

«خدایا، اسرائیل را از همه تنگی‌هایش فدیه کن.» (۲۲:۲۵)

از شما دعوت شده تا نیازها، مشکلات، سختی‌ها، و تنهایی خود را به قلب فیض خدا و قدرت رهایی‌بخش او بیاورید.

تمام آنچه در آیات بالا خواندیم، تجربیاتی همچون تجربیات شما هستند. هرچند که در جزئیات با تجربیات شما فرق دارند، اما در سخت بودن با آنها یکسان هستند. پس داستان خود را به آنچه ‌که ما با هم بحث می‌کنیم وارد کنید.

در مورد این سه سوال فکر کنید و سعی کنید پاسخ دقیق و روشنی بدهید. حتی پس از پاسخ دادن نیز به تعمق کردن ادامه دهید. برای آنها دعا کنید. فردا آنها را با بهترین دوستتان در میان بگذارید. با آنها زندگی کنید.

ما از روی قصد چنین عنوانی برای این مجموعه برگزیدیم؛ زیرا نمی‌خواهیم موضوع کلی «خدا و رنج» را مورد بحث قرار دهیم، بلکه می‌خواهیم درباره این موضوع صحبت کنیم که چگونه فیض خدا مستقیماً وارد درد و رنج‌های شما می‌شود.

عجله نکنید! مداد یا قلمی به دست گیرید و ۵ یا ۱۰ دقیقه یا هر قدر که لازم باشد وقت صرف کنید و به این سوالات پاسخ دهید:

هدایای فیض خدا دقیقاً برای برآوردن نیازهایتان داده می‌شود. خود شما؛ مسئولیت نیمی از این مجموعه را بر عهده دارید! اگر شما سهم خود را انجام دهید، از نیمه بهتر مجموعه برخوردار خواهید شد.

بگذارید کمی بیشتر شما را در فشار بگذارم تا وسیعتر فکر کنید. فرض کنید احتمال فاجعه‌ای به فکرتان خطور می‌کند، در حین فکر کردن به آن فاجعه هستید که چیز دیگری فکرتان را به خود مشغول می‌کند. شاید این رویداد دردناک، به اندازه رابطه بدی که مدت‌ها طول کشیده، مهم و عمده نبوده است. ما انواع گوناگون دردهای عمده در زندگی داریم. گاهی یک درد به ظاهر کوچک می‌تواند بهترین وسیله باشد برای رشد کردن در فیض خدا. نجات دهنده شما، مسیح، از شما می‌خواهد هر موقعیت سختی را چه کوچک و چه بزرگ در نظر بگیرید و آن را به خودتان ربط بدهید. هیچ یک از ما به شکل کلی درد را تجربه نمی‌کنیم، بلکه به روش‌های مختلف با سختی‌ها کلنجار می‌رویم. شما می‌توانید دردهای خاص خود را مطرح کنید.

بگذارید این را طور دیگر مطرح کنم. شما که هستید؟ یا دقیقاً بگویم آنچه شما را آدم خوبی نشان می‌دهد چیست؟ آن خوبی‌ که در شما هست از کجا آمده؟ خوبی اصیل و ژرف در زندگی ما، اغلب از درد عمیق و معنادار به وجود می‌آید. خود عیسی با رنجی که کشید اطاعت را آموخت (عبرانیان ۸:۵). ایمان و محبت در جاهای تاریک روح است که درخشان‌تر، ساده‌تر و با شهامت‌تر می‌درخشد.

و چه چیز در شما وجود دارد که شما را آدم بد معرفی می‌کند؟ گناهان رایج ما از واکنش‌هایی سرچشمه می‌گیرند که در برابر خیانت، از دست دادن کسی یا چیزی و یا درد، نشان می‌دهیم. در اثر ضربه خوردن از برخی شرارت‌هاست که ما به عملکرد شرارت در قلب خودمان پی می‌بریم و احساس تلخی، اضطراب، نومیدی، کلافگی و گیجی می‌کنیم.

احتمالا ً هر دو، یعنی هم خوبی و هم بدی، اغلب از ما بروز می‌کند. وقتی با سختی روبرو می‌شویم آنچه بدترین است از ما بیرون می‌زند و وقتی خدا از ما دیدار کرده در ما عمل می‌کند آنچه را که بهترین است پدید می‌آورد. از این دیدگاه است که نویسنده مزمور می‌نویسد:

 «پیش از آنکه مصیبت بینم، رَه به خطا می‌پیمودم،
اما اکنون کلام تو را نگاه می‌دارم.» (مزمور ۶۷:۱۱۹)

مصیبت به خودی خود چیز خوبی نیست، اما خدا به طرز احسنت از آن استفاده می‌کند تا شخص نادان و خود رأی را به راه درست برگرداند. استقامت ایمان و وابستگی هوشمندانه به خداوند یکی از ثمرات عالی روح است. و شما فقط وقتی می‌توانید چنین ثمری داشته باشید که در زندگی از سختی عبور کرده باشید.

شاید هنوز هم با جملات این مجموعه موافق نباشید و قانع نشده باشید. اما شما را تشویق می‌کنیم که صبور باشید و به خواندن ادامه دهید. ممکن است در پایان به نتایجی برسید که با تفکرات اکنون شما کاملاً متفاوت باشند. در بخش دوم این مجموعه، قرار است که به مصیبت‌هایمان توجه کنیم و ببینیم چه راه حل‌هایی برای برخورد با آنها وجود دارند.