خدا با اینکه نامش مورد بی‌حرمتی قرار گرفته، کماکان قصد دارد قوم خود را گرد بیاورد، و این نشانه‌ای خواهد بود از نیکویی و وفاداری خدا. قوم خدا که آب پاک بر ایشان پاشیده شده، از جمیع خطاهایشان طاهر خواهند شد. ایشان روحی نو و دلی تازه دریافت خواهند کرد.
این وعدۀ عالی به ما نیز داده شده است. خدا می‌خواهد دل سنگی را از ما بگیرد، گرچه عاقلانه است که به یاد داشته باشیم که خدا وعده نداده که دلی به ما بدهد که هرگز نشکند، بلکه دلی گوشتی. ما از رنجهای زندگی مصون نخواهیم بود. خدا هرآنچه را که انعطاف‌ناپذیر و سفت و سخت است، برمی‌دارد، اما بجای آن، دلی به ما می‌بخشد که بهتر می‌تواند درد و رنج را احساس کند.
وعدۀ دلی گوشتی اهمیتی کمتر از دریافت دلی همچون دل عیسی ندارد، زیرا او کسی است که برای گناه و سیه‌روزی‌های جهان گریست و سوگواری کرد، و دل خودش نیز بر روی صلیب شکست. وقتی از روح‌القدس درخواست می‌کنیم که ما را بیشتر شبیه به عیسی بسازد، در واقع همین را می‌طلبیم، یعنی دلی را درخواست می‌کنیم که در شادی‌ها و اندوه‌های دنیا سهیم باشد، و از نزدیک دردهایش را احساس کنیم، و در شادی‌اش شریک گردیم. در اینصورت، قوم خدا خواهیم بود.
