کاهنی چون ملکیصدق

«تو کاهن هستی تا ابدالاباد، به رتبه ملکیصدق.»

مزمور ۱۱۰: ۴

در عهد‌جدید بیشترین نقل‌قول‌ها از مزمورهای ۱۱۰ و ۱۱۸ می‌باشند. در مزمور ۱۱۰، آیات ۱-۳، به مسیح در مقام پادشاه اشاره می‌شود، پادشاهی کامل که سلطنتی بی‌نقص دارد. همچنین، آیات ۷-۴ به مسیح در مقام کاهن اعظمی که کهانتی ابدی دارد اشاره می‌کنند. این نخستین بار در تاریخ اسرائیل است که یک پادشاه همزمان کاهن اعظم نیز می‌باشد، کهانتی ابدی از مرتبهٔ ملکیصدق.

ملکیصدق به معنای پادشاه عدالت است. در مورد زندگی و اصل و نسب او همین‌قدر می‌دانیم که در اورشلیم باستانی پادشاه و کاهن بود و در پیدایش ۱۴: ۱۸ نان و شراب به ابرام تقدیم کرد. گویا که تمامی این موارد اشاراتی هستند به آن پادشاه حقیقی و کاهن اعظم که ابتدا و انتها ندارد و در عهدی جدید تن خود را چون نان و خون خود را چون شراب بخشیده، از این طریق ما را تقدیس می‌نماید: «و به این اراده مقدس شده‌ایم، به قربانی جسد عیسی مسیح، یک مرتبه فقط.» (عبرانیان ۱۰:۱۰)

از آنجا که قربانی‌ها هرگز رفع گناهان نمی‌کردند، کاهنان عهد‌عتیق موظف بودند به‌طور مکرر قربانی بگذرانند (۱۰: ۱۱). آنان حتی اجازه نداشتند به حضور خداوند در قدس‌الاقداس بنشینند؛ زیرا نشستن به معنای پایان کار بود، درحالی‌که کار آنها به اتمام نمی‌رسید. ولی، عیسی مسیح کاهن اعظم ما، نه‌تنها پس از قربانی خود که هم کامل بود و هم بی‌عیب در حضور خدا جلوس فرمود، بلکه بر تخت سلطنت به دست راست او نیز بنشست تا ابدالاباد. (عبرانیان ۱۰:۱۰ ، مزمور ۱۱۰: ۱)

پس هم اکنون به خون عیسی دلیری داریم تا به مکان اقدس داخل شویم (عبرانیان ۱۰: ۱۹)؛ زیرا که عیسی مسیح هم صاحب خانه، هم فرزند خانه و هم کاهنی بزرگ در خانهٔ خداست. از‌این‌رو است که هر کس با دلی راستین به او ایمان آورد، اجازت و دلیری می‌یابد تا به تخت فیض نزدیک بیاید (عبرانیان ۴: ۱۶) در طریقی تازه و زنده (عبرانیان  ۱۰: ۲۰)؛ زیرا کاهن اعظم ما عیسی مسیح تا به ابد زنده است و ما را نیز در این تازگی و زندگی سهیم می‌گرداند.