فرمان نهم
«شهادت دروغ مده.»
خروج ۱۶:۲۰
معنای ظاهری فرمان نهم، هر قسم کذب‌گویی تحت هر شرایطی را منع می‌کند و معنای باطنی این فرمان به رعایت عدالت لفظی اشاره دارد. گسترهٔ فرمان نهم بسیار فراتر از تصور ما است و همه لاجرم از رعایت آن قاصریم. لذا، هر روز باید از خداوند تقاضا کنیم که زبان، این عقرب بی‌قرار را به قوت خویش مهار نماید و موهبت گفتار منزه را بر ما ارزانی دارد (مزمور ۳:۱۴۱).
انسان (خودآگاه یا ناخودآگاه)، هنگام اظهار‌ِنظر بی‌پروا عمل می‌کند، گویی به تمامی ابعاد هر رویداد اِشراف کامل دارد و توان درک و مهارت تفسیر خودش را والاتر از همه می‌پندارد. او بدون آگاهی از عواقب مهلک تخطی از «عدالت لفظی»، برای اثبات حقانیت خویش مصرانه می‌کوشد؛ غافل از اینکه تلاشش به اسارت در دام گناهان پلید تهمت، غیبت، مُهمل، کذب و… ختم می‌شود (متی ۱۹:۱۵-۲۰). انتقال اطلاعات نزاع‌برانگیز، حذف بخشی از روایت و بیان بخشی دیگر با بزرگنمایی، همچنین استفادهٔ سهوی یا عمدی از هر ترفندی به قصد اعمال‌نظر یا تحمیل عقیده، تحریف حقیقت و تخطی از فرمان نهم است.
قضاوت عجولانه و مغرضانه نیز موجب نقض فرمان نهم می‌شوند. البته، ایمان‌داران مجاز به ارزیابی شرایط، سنجش افراد و نقد منصفانهٔ موضوعات هستند، اما با طمأنینه، تأمل و به‌شرط رعایت عدل و انصاف (اول قرنتیان ۵:۴). خداوند فرمود داوری نکنید؛ زیرا معیار شما در داوری دیگران، سنگ محک ارزیابی خودتان خواهد شد (متی ۱:۷). بدون آگاهی از همهٔ جوانب ماجرا و حصول اطمینان از صحت دعوی طرفین، هر قضاوتی نا‌روا است (رومیان ۱:۲). پس، قضاوت ظاهری (یعقوب ۴:۲) و تبعیض در قضاوت هم از مصادیق نقض فرمان نهم هستند (یعقوب ۸:۲).
برای بیان حقیقت محض و عاری از هر‌گونه تحریف، به‌ویژه حین «بشارت» و هنگام «نبوت»، به مسح و پُری روح‌القدس نیاز مبرم داریم (اعمال رسولان ۸:۱)؛ زیرا ذات کلمهٔ جسم‌شده، مملو از حقیقت و راستی است که به هیچ وجه نباید مخدوش گردد (یوحنا ۱۶:۱). همچنین، تفسیر و تعلیم کتاب‌مقدس نیز بدون پُری روح‌القدس جایز نیست و خدا شهادت داده که تحریف کلامش، عقوبتی سهمگین دارد (مکاشفه ۱۸:۲۲-۱۹)؛ زیرا مشیت خدا برای انسان شناخت حقیقت است که طریق حصول آن، اطاعت از کلام خدا می‌باشد (یوحنا ۳۱:۸-۳۲).
اگر وعده‌ای دهیم که نمی‌خواهیم یا نمی‌توانیم به آن عمل کنیم، خود برای خود شاهد کذاب شده و در عمل با گردنکشی فرمان نهم را نقض می‌کنیم؛ زیرا خدا وعده‌دهندهٔ امین است (عبرانیان ۲۳:۱۰) و از وعدهٔ پوچ کراهت دارد (امثال ۱۹:۶). شاهد امین بودن آنقدر مهم است که روح قدوس خدای پدر بر حقانیت خدای پسر شهادت می‌دهد (یوحنا ۲۶:۱۵). عدالت لفظی داشتن و دروغ نگفتن بسیار حائز اهمیت هستند؛ زیرا ذات قدوس اسرائیل راستی است و با دروغ منافات دارد (اول سموئیل ۱۵: ۲۹).
مطالعهٔ کتاب مقدس
خروج ۱۶:۲۰
«شهادت دروغ مده.»
