ثمرهٔ روح

غلاطیان ۵: ۲۲ – ۲۳

پولس در رساله به غلاطیان، پس از بر شمردن تعداد زیادی شرارت که وی آن را اعمال جسم می‌نامد، یعنی زنا و فسق و ناپاکی و فجور، و بت پرستی و جادوگری و دشمنی و نزاع و کینه و خشم و تعصب و شقاق و بدعتها، و حسد و قتل و مستی و لهو و لعب و امثال اینها (غلاطیان ۵: ۱۹ – ۲۱)؛ تصویری از ثمرهٔ روح‌القدس که سیرت فرد مسیحی را می‌سازد، ترسیم می‌کند. این تصویر، ظهور بیرونی ایمان درونی مسیحی را نشان می دهد که می‌بایست در سیرت و زندگی اخلاقی ایمان‌داران متجلی شود.

ثمرهٔ روح در حقیقت خصایل مسیح است که هر مسیحی به‌حسب فیض خدا و با ایمان می‌باید صورت و سیرت خود را به شباهت وی متبدل کند: «زیرا که برای همین خوانده شده‌اید…تا در اثر قدم‌های وی رفتار نمایید.» (اول پطرس ۲: ۲۱)

پولس رسول برای توصیف صفات روح، از اسم مفرد ثمرهٔ روح استفاده می‌کند و نه اسم جمع ثمرات روح. گویا او می‌خواهد خاطر‌نشان کند که تمامی اوصاف نیکو که انسان به آن موصوف می‌شود، تنها از یک منبع سرچشمه و بنیان می‌گیرد که همانا ماندن در مسیح است: «آنکه در من می‌ماند و من در او، میوه بسیار می‌آورد زیرا که جدا از من هیچ نمی‌توانید کرد» (یوحنا ۱۵: ۵). نیز، بنیان هر شرارت هم یکی است و آن همانا نماندن در مسیح خداوند است.

نویسندهٔ رسالهٔ افسسیان از بدنی سخن می‌گوید که عیسی سر آن است و مسیحیان اعضای آن هستند (افسسیان ۴: ۱۵ – ۱۶). چنانکه میان سر و اعضای بدن پیوستگی زنده وجود دارد، میان شخص مسیحی و عیسی نیز پیوستگی حیاتی و پویا وجود دارد. مسیح به شاگردان خویش و به طبع ایشان این وعده را به ما می‌دهد که پدر روح‌القدس را می‌فرستد تا شاگردان را به حیات استاد داخل ساخته، با ایشان بماند و آنان را به‌سوی حقیقت کامل هدایت کند.

«و من از پدر سؤال می‌کنم و تسلی دهنده‌ای دیگر به شما عطا خواهد کرد تا همیشه با شما بماند، یعنی روح راستی که جهان نمی‌تواند او را قبول کند زیرا که او را نمی‌بیند و نمی‌شناسد و اما شما او را می‌شناسید، زیرا که با شما می‌ماند و در شما خواهد بود.» (یوحنا ۱۴: ۱۷)