منشأ و خواستگاه ملت‌ها
«اینانند طوایف پسران نوح بر حسب نسلهای ایشان در اقوام خویش. از ایشان اقوام جهان پس از توفان منشعب شدند.»
پیدایش ۱۰: ۳۲
آیات مورد نظر امروز به ترتیب فرزندان یافث (۱۰: ۲- ۵)، فرزندان حام (۱۰: ۶-۲۰) و فرزندان سام
(۱۰: ۲۱- ۳۱) را بر می‌شمارند. زمانی که محققان اسم‌های خاص مذکور در این آیه‌ها را مورد بررسی و واکاوی قرار دادند، به نتایج چشم‌گیری رسیدند. بدین‌گونه که مؤلف کتاب پیدایش تحت عنوان فرزندان حام از ملت‌هایی اسم می‌برد که متعلق به تمدن‌های بسیار کهن خاورمیانه (مصر، بابل، آشور، فنقیه، آسیای صغیر و کرت) بوده و در هزارهٔ دوم پیش از میلاد می‌زیسته‌اند. منظور و مقصود مؤلف از فرزندان سام البته عبرانیان هستند (که بنی عابر نامیده شده‌اند)، اما او از وجود ملت‌های برادر مانند آرامیان و اعراب نیز آگاه است. در واقع، این ملت‌ها در زمان موسی، یعنی در نزدیکی پایان هزارهٔ دوم نقش نسبتاً مهمی داشته‌اند. با این وجود، می‌توان گفت که فرزندان سام به موج دوم مهاجرت ملل خاورمیانه مربوط می‌شوند. ملت‌هایی که در این آیات فرزندان یافث نامیده شده‌اند مادها و یونانیان
(که در دوران باستان یاوان نامیده می‌شدند) می‌باشند. این ملت‌ها ساکن مناطقی بوده‌اند که بنی‌اسرائیل کمتر بدانجا آمد‌و‌شد می‌کردند؛ چرا که از نظر آنها آنان ملت‌های دورافتاده‌ای محسوب می‌شدند. آنان همان کسانی هستند که در حدود قرن ششم پیش از میلاد وارد صحنهٔ تاریخ می‌شوند و بدین‌گونه معلوم می‌گردد آن اسامی که در نظر اول چندان مهم نمی‌آیند، در واقع بیانگر تمام تاریخ تمدن خاورمیانه می‌باشند.
در این آیات به‌طور مجموع از هفتاد ملت نام برده شده است. رقم هفتاد در کتاب‌مقدس همواره نشان و نمادی از دربرگیری عالم می‌باشد و بدین‌گونه است که به‌وسیلهٔ این رقم تمامی ملت‌های عالم منظور نظر گردیده‌اند. این دربرگیری تمامی ملت‌ها در پیدایش که اولین کتاب در مجموعهٔ کلام خداست، ما را به‌یاد رؤیای یوحنای رسول در آخرین کتاب، مکاشفه (۷: ۹- ۱۰) می‌اندازد که می‌فرماید: «…گروهی عظیم… از هر امت و قبیله و قوم و زبان در پیش تخت و در حضور بره به جامه های سفید آراسته… ایستاده‌اند و… می‌گویند: نجات، خدای ما را که بر تخت نشسته است و بره را است.»
مطالعهٔ کتاب مقدس
پیدایش ۱۰: ۳۲
۳۲اینانند طوایف پسران نوح بر حسب نسلهای ایشان در اقوام خویش. از ایشان اقوام جهان پس از توفان منشعب شدند.
