دوشنبه ۸ خرداد

Today's word: رومیان ۵: ۸ | Bible Study: * رومیان ۳: ۲۱ – ۳۱* رومیان ۵: ۱۱

جامهٔ پارسایی خدا

«امّا خدا محبت خود را به ما اینگونه ثابت کرد که وقتی ما هنوز گناهکار بودیم، مسیح در راه ما مرد.»

رومیان ۵: ۸

 

تصویر تاریکی که پولس رسول از وضعیت روحانی بشر در باب سوم رساله به رومیان ارائه می‌دهد، کوچک‌ترین روزنهٔ امید را به روی هر‌گونه تلاش و تدبیر انسانی جهت نجات و رستگاری می‌بندد. استدلال و توضیحات پولس که به‌طور عمده با ارجاع به نوشته‌های عهد عتیق شکل گرفته است، چنان چهرهٔ ناخوشایند و نامطلوبی از وضعیت تمامی بشر به نمایش می‌گذارد که انسان در می‌ماند که خدای قدوس و به‌دور از هرگونه تاریکی، چگونه تاکنون متحمل یک چنین عصیانی در جهان مخلوق خود شده است.

اما، پولس بر چه اساسی انسان را گرفتار یک چنین وضعیت هولناکی می‌بیند؟ آیا قضاوت او صرفاً محدود به شرایط اجتماعی زمان خویش است یا اینکه کلام او انسان‌های عصر حاضر (من و شما) را نیز دربَر می‌گیرد؟ برای پاسخ به این سؤال‌ها، کافی است نگاهی به وضعیت اخلاقی بشر در طی تاریخ بیندازیم تا به آسانی دریابیم که پولس در سخنان خود گزافه‌گویی نکرده است. نبود صلحی دائم و وقوع مکرر جرم‌ها و جنایت‌ها در تمام نقاط جهان، جای هیچ شکی را برای هیچ‌کس باقی نمی‌گذارد که حقیقتاً وضعیت اخلاقی انسان اسف‌بار است. حتی، در جهان پیشرفته و مدرن امروز، هیچ انسان خردمندی قادر به انکار وضعیت اخلاقی هولناک بشر در هیچ‌یک از چهار گوشهٔ این جهان نیست.

با این وجود، هنوز باید پرسید که پولس از چه مقیاسی برای گناهکار دانستن جهانیان استفاده کرده است. این آیات نشان می‌دهند که پولس، همان شریعتی را که برای آن کاربردی در عادل و پارسا‌کردن انسان قائل نبود، برای سنجش وضعیت روحانی و اخلاقی انسان به‌کار گرفته است. بدین‌گونه، او کاربرد اصلی شریعت را به ما نشان می‌دهد:‌ اینکه شریعت برای آگاه‌شدن از معیارهای عالی خدا به منظور درک نیاز برای رستگاری به انسان بخشیده شد.

اما، در اواسط باب سوم رومیان، ما با تصویر کاملاً متفاوتی در کلام خدا روبه‌رو می‌شویم. در اعماق تاریکی غلیظ وضعیت بشری، به‌ناگاه عدالت و پارسایی خدا شروع به درخشیدن می‌کند و طریق گشاده‌ای را به انسان می‌نمایاند. خدا با جامه‌ای درخشان، عریانی انسان توبه‌کار را پوشانیده، او را به سلامت از میان تاریکی عبور می‌دهد. این‌گونه او جای هیچ شبهه‌ای را باقی نمی‌گذارد که تنها فیض او که از طریق محبتش عمل می‌کند، قادر به رهانیدن انسان از گناه است و بس!

 

Bible Study

رومیان ۵: ۸

امّا خدا محبت خود را به ما این‌گونه ثابت کرد که وقتی ما هنوز گناهکار بودیم، مسیح در راه ما مرد.

* رومیان ۳: ۲۱ – ۳۱

پارسا شمرده شدن از طریق ایمان
۲۱امّا اکنون جدا از شریعت، آن پارسایی که از خداست به ظهور رسیده است، چنانکه شریعت و پیامبران بر آن گواهی می‌دهند. ۲۲این پارسایی که از خداست از راه ایمان به عیسی مسیح است و نصیب همۀ کسانی می‌شود که ایمان می‌آورند. در این باره هیچ تفاوتی نیست. ۲۳زیرا همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا کوتاه می‌آیند. ۲۴امّا به فیض او و به واسطۀ آن بهای رهایی که در مسیحْ عیسی است، به‌رایگان پارسا شمرده می‌شوند. ۲۵خدا او را چون کفّارۀ گناهان عرضه داشت، کفّاره‌ای که توسط خون او و از راه ایمان حاصل می‌شود. او این را برای نشان دادن عدالت خود انجام داد، زیرا در تحمل الهی خویش، از گناهانی که پیشتر صورت گرفته بود، چشم پوشیده بود. ۲۶او چنین کرد تا عدالت خود را در زمان حاضر ثابت کند، و تا خودْ عادل باشد و کسی را نیز که به عیسی ایمان دارد، پارسا بشمارد.
۲۷پس دیگر چه جای فخر است؟ از میان برداشته شده است! بر چه پایه‌ای؟ بر پایۀ شریعتِ اعمال؟ نه، بلکه بر پایۀ قانون ایمان. ۲۸زیرا ما بر این اعتقادیم که انسان از راه ایمان و بدون انجام اعمالِ شریعت، پارسا شمرده می‌شود. ۲۹آیا خدا فقط خدای یهودیان است؟ آیا خدای غیریهودیان نیست؟ البته که او خدای غیریهودیان نیز هست. ۳۰زیرا تنها یک خدا وجود دارد، و این خدا ختنه‌شدگان را بر پایۀ ایمان و ختنه‌ناشدگان را نیز بر پایۀ همان ایمان، پارسا خواهد شمرد. ۳۱پس آیا شریعت را با این ایمان باطل می‌سازیم؟ هرگز! بلکه آن را استوار می‌گردانیم.

* رومیان ۵: ۱۱

نه تنها این، بلکه ما به واسطۀ خداوندمان عیسی مسیح که توسط او از آشتی برخورداریم، در خدا نیز فخر می‌کنیم.

برچسب خورده

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *