حق حاکمیت خدا
«حضرت متعال بر ممالک آدمیان حکمرانی می‌کند و آن را به هر که می‌خواهد می‌دهد.»
دانیال ۴: ۳۲
باب‌های ۲ و۴ کتاب دانیال خواب‌های نبوکدنصر را به تصویر می‌کشند، رؤیاهایی که به‌واسطهٔ حکمتی که خدا به دانیال بخشیده تعبیر می‌شوند.
در خواب اول نبوکدنصر تمثال عظیمی می‌بیند که اجزای آن از جنس‌های مختلف تشکیل شده است. سر از طلا و سینه از نقره و… که همه بیانگر پنج امپراتوری بابلیان، هخامنشیان، یونانیان، رومیان و دوباره به قدرت رسیدن رومیان بودند و سلسله‌به‌سلسله بر اسرائیل فرمانروایی کردند. حکومت‌هایی که از نظر قدرت و سیاست یکسان نبودند؛ چنانکه نبوکدنصر در خواب اجزای مختلف آن تمثال را در اجناس متفاوت دیده بود. رؤیای پادشاه این‌چنین پایان می‌پذیرد که سنگی تمثال را چنان خرد می‌کند که مانند کاه پراکنده می‌گردد: «و آن سنگ که تمثال را زده بود کوه عظیمی گردید و تمامی جهان را پر ساخت.» (۲: ۳۵)
آن سنگ تصویر مسیح است (لوقا ۲۰: ۱۸) که به هنگام بازگشت دوباره‌اش (دانیال ۷: ۱۳- ۱۴)، سلطنت جاودان خویش را برقرار خواهد گردانید. «خدای آسمانها سلطنتی را که تا ابدالاباد زایل نشود، بر پا خواهد نمود… و خودش تا ابدالاباد استوار خواهد ماند.» (۲: ۴۴)
در خواب دوم، نبوکونصر درختی می‌بیند پربار و برگ به همراه حیوانات و مرغان بسیار که نمادی از پادشاهی و همهٔ مردمانی است که زیر حاکمیت او زندگی می‌کنند. سقوط این درخت بیانگر داوری خدا بر اوست، اما این داوری او و قدرتش را به‌طور کامل از بین نمی‌برد. خداوند اجازه می‌دهد که دوباره به سلطنت بازگردد تا بداند که حضرت متعال بر ممالک آدمیان حکمرانی می‌کند و آن را به هر که می‌خواهد می‌دهد. این‌گونه است که دهان نبوکدنصر به حمد و تسبیح قدوس اسرائیل باز می‌گردد و اذعان می‌دارد که «سلطنت او سلطنت جاودانی و ملکوت او تا ابدالاباد است.» (۴: ۳۴)
این همان دورنمای نویدبخش کتاب دانیال است که نشان می‌دهد ورای تمامی قدرت‌ها و سلطنت‌هایی که می‌‌آیند و می‌روند، این خداست که بر تخت سلطنت نشسته، حاکمیت مطلق خویش را بر همه چیز برقرار خواهد کرد (۲: ۲۰- ۲۲ و ۴۴) تا آن هدف غایی خویش را که ظهور مسیح پادشاه است به انجام رساند.
مطالعهٔ کتاب مقدس
دانیال ۴: ۳۲
«حضرت متعال بر ممالک آدمیان حکمرانی می‌کند و آن را به هر که می‌خواهد می‌دهد.»
