مناظره دربارهٔ سَبّت (شبّات)
«آنگاه به ایشان گفت: شبّات برای انسان مقرر شده، نه انسان برای شبّات. بنابراین، پسر انسان حتی صاحب شبّات است.» مرقس ۲: ۲۷ – ۲۸
روایت امروز از انجیل مرقس در خصوص چیـدن خوشه‌‌‌ها توسط شاگردان در روز سبت است که مورد اعتراض فریسیان قرار می‌گیرد که چـرا در روز سَبَّت مرتکب عملی می‌باشند که روا نیست مطابق نصّ صریح تورات در تثنیه که به چیدن محصول با دست اشاره می‌کند، انجام شود.
«چون به کشتزار همسایه‌ات گام می‌نهی، می‌توانی با دست خود خوشه‌هایی بچینی، اما داس بر کشت همسایه‌ات مگذار.» (تثنیه ۲۵:۲۳) اما فریسیان این عمل شاگردان مسیح را مطابق عمل ممنوعه درو کردن محصول در روز سبّت می‌دانستند. «شش روز کار کن، اما در روز هفتم فراغت جو؛ حتی در موسم شخم زدن و برداشت محصول نیز باید فراغت یابی.» (خروج۳۴: ۲۱) لذا این عمل شاگردان عیسی در نظر فریسیان بی‌حرمتی به سبّت و به طریق اولی بی‌حرمتی به خداوند قلمداد می‌شد، زیرا در باور ایشان حکم سبّت در هر شرایطی می‌بایست رعایت شود.
عیسی مسیح با بیان روایت داود پادشاه که به وقت گرسنگی نان تَقْدِمِـه را در معبد که مختص کاهنان بود خورد (اول سموئیل ۲۱: ۱-۶) بر ذات حقیقی سبّت تاکید فرمود.
سخن عیسی در خصوص سبّت، بی‌حرمتی به سبّت نبود زیرا در اناجیل بارها شاهدیم که عیسی در روز سبّت به کنیسه می‌رود و روز سبّت است که او وعده تحقق تفقد اسرائیل را می‌دهد. (لوقا ۴: ۱۶-۲۱) رهبران مذهبی که وظیفه هدایت مردم به سوی خداوند را داشتند، چنان غرق در قدرت و شیفته حرمت دنیوی شده بودند که فراموش کرده بودند وظیفه اصلی آنان چیست.
آنان مداوم در پی آن بودند که عیسی و شاگردانش را متهم به شکستن احکام شریعت کرده، محکوم کنند. پاسخ مسیح به ایشان بر واقعیتی به‌مراتب باشکوه‌تر از احکام ظاهری مذهب پرده بر‌می‌داشت، سبّت روزی است که وقف خداست، مثل نخست‌زاده‌های گله و نوبر حصاد، که عشریه کار مردمان است، سبّت نیز عشریه‌ای است برای زمان! زمانی که به خدا تقدیم می‌شود، زمان رحمت و آرامی، و این بنیان، اساس و ذات اراده خدا برای روز سبّت است.
مطالعهٔ کتاب مقدس
مرقس ۲: ۲۷ - ۲۸
«آنگاه به ایشان گفت: شبّات برای انسان مقرر شده، نه انسان برای شبّات. بنابراین، پسر انسان حتی صاحب شبّات است.»
*مرقس ۲: ۲۳- ۲۸
*مرقس ۳: ۶
آنگاه فَریسیان بیرون رفتند و بی‌درنگ با هیرودیان توطئه کردند که چگونه عیسی را از میان بردارند.
