همۀ ما باور داریم که گناه، بسیار بد است. اما چه چیز دیگری دربارۀ گناه می‌دانیم؟ می‌دانیم که وقتی گناه می‌کنیم، خدا از ما خوشحال نخواهد شد. و البته که می‌دانیم اگر می‌خواهیم دوباره در جایگاه درستی با خدا باشیم، باید نزد خدا به گناهانمان اعتراف کنیم. شاید حتی فکر کنیم که دربارۀ چیزهایی که گناه محسوب می‌شوند یا نمی‌شوند، دانش زیادی داریم. پس چه حقایق دیگری برای آموختن در مورد گناه وجود دارند؟ این یک حقیقت است که گناهان ما، هرگز پنهان نمی‌مانند. بله، شاید فکر کنیم تا زمانی که آنها را نزد خدا اعتراف نکرده‌ایم، او از آنها آگاه نیست، اما این حقیقت ندارد. خدا از همان لحظۀ نخست که به گناه فکر می‌کنیم، از آن آگاه است. هرچه باشد، او کسی است که قلب‌های ما را می‌کاود و همه‌چیز را می‌داند. اما دیگران چطور؟ آیا آنها هم می‌توانند از کارهای نادرست ما آگاه شوند؟ بله، می‌توانند. آنها خبردار می‌شوند، چون گناه، عواقبی دارد و این عواقب بر زندگی ما و دیگران تأثیر می‌گذارند. شاید پیش از ارتکاب گناه، آرامش و آسایش زیادی داشته باشیم، اما بعد، چون می‌دانیم چه کرده‌ایم، زودرنج و تندمزاج می‌شویم. عواقب گناهان ما آشکارتر از آن است که تصور می‌کنیم. دیر یا زود، عواقب گناه به سراغمان خواهند آمد. عَخان زمانی به این موضوع پی برد که از دستورالعمل‌های یوشع نااطاعتی کرد، یعنی از دستورالعمل‌هایی که از جانب خدا داده شده بودند تا هیچ‌چیز وقف‌شده‌ای از شهر اریحا برداشته نشود. می‌بینید، درست بعد از اینکه بعضی از این چیزها را برداشته و در چادرش پنهان کرده بود، قوم اسرائیل دیگر در مبارزاتشان پیروز نمی‌شدند. به‌خاطر گناه عَخان، برکت خدا از بین آنها رفته بود. بنابراین، ما باید تصمیم بگیریم که آیا می‌خواهیم مانند عخان گناهانمان را پنهان کنیم و اجازه بدهیم بر زندگی اطرافیانمان تأثیر منفی بگذارند؟ قطعاً این‌طور نیست. در عوض، بیایید تصمیم بگیریم کاری را انجام دهیم که عخان بعد از آن انجام داد. بیایید تصمیم بگیریم به گناهانمان در نزد خدا اعتراف کنیم و بعد شاهد باشیم که خدا چقدر سریع بازمی‌گردد تا زندگی اطرافیان ما را به شکل فوق‌العاده و زیبایی برکت دهد. بیایید به شکل مثبت بر زندگی اطرافیانمان تأثیر بگذاریم. به همین سادگی! بیایید به کودکان خود نیز این کار را آموزش دهیم. آنها بعد از یاد‌گرفتن این داستان، قطعاً نسبت به چگونگی تأثیر کارهای‌شان بر دیگران، آگاهی بیشتری خواهند داشت. این تشویقشان خواهد کرد که وقتی در آینده تصمیماتی را می‌گیرند، بیشتر فکر کنند و زمانی که می‌خواهند کارهای درست یا غلط انجام دهند، فقط به خودشان فکر نکنند. در آن زمان، به فکر دیگران نیز خواهند بود. بهتر از همه اینکه، وقتی هر روزه برای انجام کاری که خدا درست می‌داند انتخاب می‌کنند، زندگیِ پر از برکات بزرگ او را تجربه خواهند کرد. چه کسی می‌خواهد آنها را از چنین چیزی بازدارد؟