آیا هنوز هم تردید دارید که ایمان واقعی به خدای واقعی، می‌تواند یاور شما در عبور از دوران آشفتهٔ نوجوانی باشد؟ پس به انجمن ما خوش آمدید! هر کسی گاه‌و‌بی‌گاه دچار شک و تردید می‌شود. زمانی ما می‌توانیم انتظار رشد داشته باشیم که گاهی اوقات در جایی که هستیم توقف کنیم و نگاه دقیقی به دنیای اطراف خود بیندازیم.
سؤال‌کردن به‌جای آنکه ایمان ما را متزلزل کند، باید آن را تقویت نماید. آیا هیچ‌وقت از معلم خود در کلاس سؤال نکرده‌اید و آیا کلمه‌به‌کلمه راهنمایی او را به‌عنوان حقیقت مطلق نپذیرفته‌اید؟ یک معلم خوب دوست دارد که دانش آموز از او سؤال کنند؛ چون این امر نشان می‌دهد که او با دقت می‌شنود و دربارهٔ آن فکر می‌کند. خدا نیز تفاوتی با آن معلم ندارد. بطلبید که خواهید یافت.
شاید احساس کنید که حق دارید هر چیز جدیدی را تجربه کرده، یا کاری کاملاً متفاوت انجام دهید. ممکن است با تعجب بپرسید که: «آیا واقعاً به خودمان آسیب می‌زنیم اگر چیزهایی را تجربه کنیم؟ آیا همهٔ نوجوانان این کارها را انجام نمی‌دهند؟»
در نهایت، شما مجبورید که نگاهی به اطراف خود بیندازید و عواقب تصمیمات خود را آن‌طور که واقعاً هستند، بسنجید. اگر در واقعیت آن عواقب شک دارید، به احتمال قوی دچار دردسر خواهید شد. شاید کسی را بشناسید که در حال حاضر زندگی‌اش را از دست داده باشد؛ یا به‌طور وحشتناکی در رنج است. این مصیبت‌ها می‌توانند زنگ هشداری برای دیگران باشند. برخورد با چالش‌ها و مشکلاتی که شما در ایجاد آنها مقصر نیستید یک چیز است؛ و رو‌در‌رو به استقبال خطر رفتن چیز دیگری. این دو کاملاً تفاوت دارند. در هر دو حالت، چه زندگی خود را به روال عادی ادامه دهید و چه بر اشتباهات خودتان غلبه کنید، ایمان کلید اصلی است. تکیه بر عقل و قدرت و شانس خودتان راه‌گشای شما نیست.
حتی برای یک لحظه هم این را باور نکنید. داوود (که در نوجوانی جلیات را کشت و بعدها پادشاه اسرائیل شد) به هیچ وجه ضعیف و ترسو نبود. او نیز مانند همهٔ ما نقاط ضعفی داشت و عواقب گناهان خود را در زندگی‌اش متحمل شد. با این وجود، داوود «مردی موافق دل خدا» لقب گرفت.
اسم داوود جزو فهرست اسامی «قهرمانان ایمان» در باب ۱۱ رسالهٔ عبرانیان ثبت شده است. او همچنین، سرایندهٔ بسیاری از مزامیری است که در برخی از آنها به زیبایی اندوه خود را به‌خاطر گناهانش به تصویر کشیده و در برخی دیگر، محبت و حق‌شناسی خود را نسبت به خدا و اعمال عظیم او ابراز کرده است.
عبرانیان باب ۱۱ این‌گونه آغاز می‌شود: «ایمان، ضامن چیزهایی است که بدان امید داریم و برهان آنچه هنوز نمی‌بینیم.» رسالهٔ عبرانیان به‌طور خاص برای مسیحیان یهودی‌نژاد نوشته شد تا میراث ایشان را یادآور شود. اشاره به قهرمانان بزرگ ایمان، به آنها کمک می‌کرد تا بفهمند محبت خدا بسیار فراتر از قوانین شریعت و وعده‌های گذشته است. این محبت، شامل نقشهٔ خدا برای نجات و رستگاری (بشر) از طریق عیسای مسیح است. در این رساله، کوه صهیون که اشاره به آسمان دارد، با کوهی مقایسه شده است که موسی ده فرمان را در آنجا دریافت نمود (عبرانیان ۱۲:۱۸ و ۲۲). سپس در ۱۲:۲۳-۲۴ می‌خوانیم: «… به خدا نزدیک شده‌اید به خدایی که داور همهٔ آدمیان است و به روح‌های پارسایانی که کامل شده‌اند و به عیسی که واسطهٔ عهدی جدید است و به خون پاشیده‌شده‌ای که نیکوتر از خون هابیل سخن می‌گوید.» در اینجا به این نکته اشاره شده است که ریخته‌شدن خون عیسی، قربانی‌ای بزرگ‌تر از قربانی هابیل (پسر آدم و حوا که به دست برادر خود، قائن کشته شد) بود؛ چون عیسی پسر یگانه خدا بود.
از آنجا که مسیحیان اولیه به‌خاطر ایمان خود به‌شدت تحت آزار و جفا قرار داشتند و رنج می‌کشیدند، نویسندهٔ رساله به عبرانیان لازم دانست آنان را تشویق و دلگرم نماید. حتی ما نیز که این رساله را امروز می‌خوانیم، تشویق می‌شویم. نویسنده از قهرمانان گذشته یاد می‌کند که «ضعفشان به قوت بدل شد» (عبرانیان ۱۱:۳۴) و می‌افزاید: «جهان لایق‌شان نبود» (عبرانیان ۱۱:۳۸). او همچنین به ما تذکر می‌دهد که سختی و مشقت اغلب توسط خدا که ما را فرزندان خود می‌داند برای اصلاح و تأدیب به‌کار می‌رود (عبرانیان ۱۲:۷). نویسنده نتیجه می‌گیرد که: ایمان به ما کمک می‌کند ناملایمات را تا زمانی که هر یک به خط پایان مسابقه برسیم، تحمل کنیم.
اگر مردان و زنان گذشته توانستند با تمام زندگی و دارایی خود به خدا توکل کنند، ما نیز امروز و در این عصر می‌توانیم چنین کنیم. ایمان ما همچون ایمان آنهاست؛ چون ما نیز به همان خدا و به همان مسیح ایمان داریم.
تأمل شخصی
- در یک درجه‌بندی فرضی اگر عدد ۱ را نشان بی‌ایمانی و عدد ۱۰ را نشان قهرمان ایمان در نظر بگیرم، ایمان خودم در کجا قرار می‌گیرد؟
- بزرگ‌ترین آزمایش ایمان من چه بوده است؟
- بهترین الگوی ایمان برای من در امروز کیست؟ چرا؟ اگر هنوز کسی را نمی‌شناسم کدامیک از قهرمانان کتاب‌مقدس را به‌طور خاص تحسین می‌کنم؟
- چطور در میدان مسابقه می‌دوم؟ با شهامت و بردباری؟ یا با ترس و تردید؟
- این آیه از کلام خدا برای من چه معنایی دارد: «اما خدا آنچه را که دنیا جهالت می‌پندارد برگزید تا حکیمان را خجل سازد و آنچه را که دنیا ضعیف می‌شمارد انتخاب کرد تا قدرتمندان را شرمنده سازد.» (اول قرنتیان ۱:۲۷)
