برای اغلب ما عجیب و حیرت‌انگیز است که بدانیم کتاب مقدس خدا را «حسود» معرفی می‌کند. چطور ممکن است خدا حسود باشد؟ بعد از کمی تحقیق، متوجه شدیم که در متن عبری، کلمهٔ حسود در اشاره به خدا، آن معنایی را که ما فکر می‌کردیم ندارد. این کلمه به این معنا است که خدا محبت عمیق ما را (نسبت به خودش) انتظار دارد و در حقیقت آن را مطالبه می‌کند. او می‌خواهد اولین عشق ما باشد و در مقابل، وعده می‌دهد که ما را با «محبت ابدی» دوست داشته باشد.
- آیا هیچ می‌دانید اولین حکم از ده فرمان که موسی با خود از کوه به پایین آورد چه بود؟
«من هستم یهوه خدای تو… تو را خدایان دیگر غیر از من نباشد.»
خروج ۲۰: ۲- ۳
دومین حکم نیز بر پایهٔ حکم اول قرار دارد:
«صورتی تراشیده و هیچ تمثالی از آنچه بالا در آسمان و از آنچه پایین در زمین و از آنچه در آب زیر زمین است برای خود مساز. نزد آنها سجده مکن و آنها را عبادت منما.»
خروج ۲۰: ۴- ۵
به احتمال زیاد مجسمهٔ گوسالهٔ طلایی دقیقاً آن چیزی نیست که ما بخواهیم در برابرش زانو بزنیم، چون امروزه بت‌های جدید در انواع بسته‌بندی‌های زیبا وجود دارند: مردم اطراف، پول، ورزش، ماشین، اموال و دارایی شخصی، موقعیت اجتماعی و یا کسب محبوبیت و غیره. اکنون به ماهیت کاملاً شخصی ده فرمان توجه کنید. خدا با قوم خود نه به‌عنوان یک گروه از مردم، بلکه با هر شخص به‌طور انفرادی صحبت می‌کند و رابطهٔ خود را با هر یک از آنها تحکیم می‌نماید.
خدا بارها در کلام خود به ما یادآوری می‌کند که اگر حرمت قدوسیت او را حفظ کنیم و مکان اول در زندگی‌مان را به او بدهیم، آنگاه برکات او بر ما جاری خواهند شد. «پس نگران نباشید و نگویید چه بخوریم یا چه بنوشیم و یا چه بپوشیم… پدر آسمانی شما می‌داند که بدین همه نیاز دارید، بلکه نخست در پی پادشاهی خدا و انجام ارادهٔ او باشید آنگاه همهٔ اینها نیز به شما عطا خواهد شد» (متی 31:6- 33). وقتی که برعکس عمل کنیم دچار مشکل خواهیم شد.
اگرچه امروزه ما نمی‌بینیم که چهرهٔ مردان و زنان خداپرست مانند صورت موسی وقتی که در حضور خدا بود بدرخشد، اما می‌دانیم که قدوسیت خدا امروز کمتر از آن زمان نیست. آیا تابه‌حال با کسی که رابطه‌ای خاص با خدا دارد برخورد کرده‌اید؟ آیا این عجیب نیست که ما می‌توانیم حضور خدا را در وجود دیگران «احساس» کنیم؟ چقدر بیشتر حیرت‌انگیز است که دیگران حضور خدا را از طریق ما احساس کنند. ممکن است معلمین کتاب مقدس به شما بگویند که ما در حضور خدا هستیم و زمانی که کاملاً می‌فهمیم چه کارهای نادرستی انجام داده‌ایم (یک حس تقصیر و تمایل به تغییر‌کردن داریم)، آن‌وقت قدوسیت و فکر خدا را تجربه می‌کنیم. وقتی به‌دنبال خدا حرکت نکنیم، بی‌پروا به سمت تمایلات نفسانی خویش می‌رویم، آن‌موقع برای خدا دشوار است که توجه ما را به خودش جلب کند.
داور دلسوز: آیا خدا همیشه «عادل و رحیم» است؟
پی‌بردن به این حقیقت که خدا در برخورد با ما عادل و منصف خواهد بود، حکم شمشیر دو دَم را دارد. بدون شک ما انتظار داریم که خدا با کسانی که از دید ما مستحق مجازات هستند عادلانه عمل کند. مثلاً افرادی که به ما ظلم کرده‌اند و یا کسانی که در نقاط مختلف دنیا از بچه‌های کوچک بهره‌کشی می‌کنند، اما وقتی که عدالت در حق ما اجرا شود چطور؟ حتماً که دوست نداریم یک سوزن هم به خودمان بزنیم!
شاید شنیده باشیم که در جریان مبارزهٔ جهانی علیه تروریسم بعضی می‌گفتند: «عدالت با جنگ»، در‌حالی‌که برخی دیگر معتقد بودند هیچ جنگی عادلانه نیست. دیگران نیز با استناد به تاریخ می‌گفتند که خود خدا هم از جنگ برای داوری‌کردن بر قوم خودش استفاده کرده است. واژهٔ «جنگ» در اصطلاح‌شناسی کتاب مقدس؛ کاربردهای مختلفی دارد. جنگ به مبارزهٔ بنیادی میان خیر‌و‌شر، و خدا و شیطان اشاره می‌کند. عهد جدید به ما می‌گوید که اسلحهٔ کامل خدا را بر تن کنیم تا بتوانیم در برابر نیروهای شریر این دنیا از خودمان محافظت کنیم (افسسیان 6). همچنین می‌گوید که مبارزهٔ بزرگ ما با جسم و قدرت‌های زمینی نیست، بلکه با نیروهای روحانی است. البته گاهی اوقات انسان‌ها و یا ملت‌ها مظهر این نیروهای شریر هستند.
گاهی اوقات مبارزه با شیطان جای خود را به کشمکش‌های درونی می‌دهد و همهٔ ما آن را تجربه کرده‌ایم. آیا واقعاً باید به آنچه پدر و مادرم می‌گویند گوش کنم؟ آیا نمی‌توانم یک سرگرمی کوچک داشته باشم، بدون اینکه کسی بفهمد یا کسی صدمه‌ای ببیند؟ کسانی که کارتون یا نقاشی متحرک می‌سازند سال‌هاست که کشمکش درونی را به این صورت نشان داده‌اند که فرشته‌ای کوچک بر یک شانه و شیطان هم بر شانهٔ دیگر می‌نشینند و مدام در گوش ما پِچ‌پِچ می‌کنند، گاهی هم فریاد می‌زنند و هر یک سعی می‌کند ما را به‌طرف خودش بکشاند. البته موضوع به این سادگی‌ها هم نیست، اما این تصاویر متحرک می‌توانند تا حدی چشمان ما را باز کنند. این کشمکش مبارزه‌ای است که هیچ‌یک از ما نمی‌توانیم از آن فرار کنیم. کای جنینگز 16 ساله می‌گوید: «خیلی ساده است که به آنچه خدا سعی دارد به شما بگوید توجه نکنید تا آن زمانی که اشتباهی از شما سر بزند.» در پایان، می‌توانیم شکرگزار باشیم که عدالت خدا به‌طور منصفانه به همهٔ ما می‌رسد.
- آیا تابه‌حال عصبانی و خشمگین شده‌اید؟ اگر خدا از ما انتظار دارد که هیچ‌وقت عصبانی نباشیم پس چرا تاریخ کتاب مقدس بارها از خشم و غضب خدا صحبت می‌کند؟
