نیاز هر دو (کودکان و والدین) چیست؟
هنگامی که فرزندتان را تأدیب یا اصلاح می‌کنید، شما و فرزندتان نیازهای مشابه‌ای دارید:
- شنیده‌شدن و درک‌شدن؛
- مورد محبت بی‌قید‌‌و‌شرط قرار‌گرفتن؛
- با شأن و احترام رفتار‌کردن؛
- درک‌کردن اینکه اشتباهاتی به‌وجود خواهند آمد؛
- احساس‌قدرت‌داشتن؛
- به‌رسمیت‌شناختن انتخاب‌های جایگزین در مقابل رفتارها؛
- بخشیده‌شدن؛
- همیشه در ارتباط‌بودن.
از آنجایی که نیازهای شما و فرزندتان مشابه یکدیگر هستند، بهتر است جهت رفع این نیازها از راه‌کارهای انضباطی موجود استفاده کنید. راه‌کارهای انضباطی شامل راه‌کارهای انضباطی بی‌تأثیر و راه‌کارهای انضباطی تأثیرگذار می‌باشند. بیایید به آنها نگاهی بیندازیم:
راه‌کارهای انضباطی بی‌تأثیر
– عیب‌جویی‌کردن، سخنرانی‌کردن، زیاد حرف‌زدن
کودک شما از گوش‌دادن دست می‌کشد و عصبانی می‌شود. به‌عنوان مثال، ما انسان‌ها تنها به ۷درصد از آنچه دیگرانبه ما می‌گویند، گوش می‌دهیم. کلمات کمتر بهتر هستند.
– مباحثه یا مشاجره‌کردن
در این روش وارد مشاجره با کودکتان می‌شوید. شما خودتان را به سطح فرزندتان، در جایگاهی برابر با او پایینمی‌آورید. به‌عنوان والدین شما اختیار بیشتری دارید؛ زیرا فرد مسئول در خانه هستید.
– باج‌دادن
باج‌دادن مانع از ایجاد انگیزه در کودکتان می‌شود و باعث می‌شود کودک احساس کند با هر موفقیتی باید یک پاداشدریافت کند.
– مقایسهٔ کودک خود با سایر کودکان
وقتی کودکانتان را با یکدیگر مقایسه می‌کنید، باعث ایجاد خشم بین آنها می‌شوید. خداوند هر کودکی را منحصر‌به‌فردخلق کرده و امر باید باید ستوده شود.
– سَرِ‌حرف‌خود‌ماندن
وقتی که عواقب کار اشتباهی را به کودک خود یادآوری می‌کنید، اما به آن عمل نمی‌کنید کودک حرف‌های شما را دیگر جدی نمی‌گیرد، در نتیجه به رفتار اشتباه خود ادامه خواهد داد. قبل از اینکه صحبت کنید، بیندیشید. خوب است به هر چه که می‌گویید عمل کنید، حتی اگر برایتان ناخوشایند باشد. با ثابت‌قدم‌بودن، کودک یاد می‌گیرد که قوانین و عواقبآنها در «هر شرایطی» همیشگی است.
– گلایه یا شکایت
وقتی شما از کودکتان در مورد عدم مطیع بودنش گلایه می‌کنید، در نظر او شما والدین ضعیفی هستید که او به‌راحتیمی‌تواند «سرشان را شیره بمالد».
– داد‌زدن یا جیغ‌کشیدن
در‌این‌صورت، فرزندتان بر داد‌و‌فریاد و جیغ‌کشیدن شما تمرکز دارد، نه بر روی درسی که به او آموزش داده می‌شود.
– تنبیه بدنی شدید
از آنجا که این شکل از تأدیب‌کردن، معمولاً زمانی انجام خواهد شد که والدین کنترل خود را از دست می‌دهند، کودکیاد می‌گیرد وقتی عصبانی و یا ناراحت است به دیگران حمله‌ور شود. تأدیب شدید اعتماد‌به‌نفس را از بین می‌برد،فرایند یادگیری را متوقف می‌سازد و در رابطهٔ بین والدین و کودک عدم اعتماد به‌وجود می‌آورد. همچنین، احساسترس، خصومت و خشم را افزایش می‌دهد. اگر زمانی که عصبانی هستید، تأدیب کنید، فرزندتان بر خشم شما تمرکزمی‌کند.
- در مورد راه‌کارهای بی‌تأثیری که استفاده می‌کنید، فکرکنید. چگونه می‌توانید آنها را تغییر دهید؟
- به راه‌کارهای انضباطی تأثیرگذاری که تاکنون از آن نتیجه گرفته‌اید، فکر کنید. کدامیک از آنها با درس‌هایی که تاکنون آموخته‌اید هم‌‌راستا بوده‌اند؟
در قسمت بعدی، به راه‌کاهای انظباطی تأثیرگذاری خواهیم پرداخت که به شما کمک می‌کنند تا کیفیت رابطهٔ خود با فرزندتان را بهبود ببخشید.
