رازگاهان یعنی:
«ایجاد و تقویت ارتباط با خدا، همچنین داشتن مشارکت شخصی با وی از راه «دعا کردن»، «مطالعه» و تعمق در آیات کتاب مقدس.»
در اول قرنتیان ۱: ۹ می‌خوانیم که: «امین است خدایی که شما را به رفاقت (مشارکت) با پسرش، خداوند ما عیسی مسیح فرا خوانده است.» در این آیه، ما دعوت می‌شویم که با مسیح در مشارکت باشیم. این مشارکت با تأمل در کلام خدا و تمرکز و تعمق در آیات میسر می‌شود.
رازگاهان بیشتر از اینکه کاری عجیب باشد، فعالیتی معنوی است. وقتی که ما آیه‌ای را می‌خوانیم، سپس در معنای آن تعمق کرده و در ادامه دعا می‌کنیم، در واقع، در حال رازگاهان هستیم.
قرار‌گرفتن در محیطی خالی از صداها و نورهای مزاحم، به تمرکز بیشتر ما در آیات و فهم دقیق‌تر آنها و نیز ایستادگی در دعا کمک خواهد کرد. ذهن ما به‌طور معمول به سمت پراکندگی تمایل دارد، برای همین باید سعی کنیم شرایطی را فراهم آوریم که این پراکندگی در حین دعاکردن به سمت انتظام و تمرکز پیش برود، بنابراین ایستادگی در دعا به ما کمک می‌کند تا در کلام خدا بیشتر تعمق کنیم.
در انجیل متی ۶: ۶ می‌خوانیم که: «… هنگامی‌که دعا می‌کنی به اتاق خود برو، در را ببند و نزد پدر خود که در نهان است، دعا کن.»
در این آیه عیسی به ما می‌آموزد که دعای شخصی ما چگونه باید باشد. چنین دعایی به دور از هیاهوی جمعیت، به‌دنبال تمرکزی است که محیط در شکل‌گیری آن بسیار مؤثر است. البته این آیه در مقابله با دعاهای ریاکارانه‌ای که بلند‌بلند گفته می‌شوند، صادر شده است، اما جدای آن مفهومِ مقابله با ریاکاری در دعا -که مبتنی بر آیات قبل از آن است-، این برداشت که دعای شخصی خود را به دور از هیاهوی اطراف به خدا تقدیم کنیم، نیز در آیه وجود دارد.
یکی از پدران کلیسای مشرق زمین (آفراهات) معتقد است که در این آیه منظور از «اتاق»، می‌تواند دل شخص ایماندار باشد. از این منظر، ما می‌توانیم حتی موقعی که در جای شلوغی مثل اتوبوس هستیم، به اندرون اتاق دل خود مراجعه کرده، فارغ از اطراف خود، در آیه‌ای تأمل و تعمق نماییم. البته برای کسانی که در این خصوص نوآموز هستند، سخت است که در جای شلوغ، تمرکز خود را حفظ کنند. برای ایشان بهتر است که این تمرکز را در جاهای خلوت، داشته باشند.
در خصوص عبادت شخصی یک فرد مسیحی، باید در نظر داشته باشیم که مسیحیان از زمان‌های بسیار قدیم، لااقل هر صبح، قبل از صرف صبحانه و هر شب، قبل از خواب دعای شخصی داشته‌اند. البته بنا بر تعلیمات کلیساهای مختلف، ممکن است که این وعده‌های دعایی به اشکال مختلف اجرا می‌شده‌اند.
در کل، باید در نظر داشت که داشتن نظم در دعا، بسیار اهمیت دارد؛ زیرا کسی که به‌طور نامنظم دعا می‌کند و برنامهٔ خاصی به لحاظ زمانی برای دعاکردن خود ندارد، در معرض این خطر قرار می‌گیرد که نسبت به دعا، کاهل و سست شود.
کلیسا از دیرباز، از مزامیر در هنگام دعا استفاده کرده است.۱ شما نیز می‌توانید برای دعاکردن، از مزامیر استفاده کنید.
یک روش برای عبادت و دعا می‌تواند این باشد که در ابتدا دعا را با ستایش خدا شروع کنیم. می‌توانیم دعای خود را با گفتن هللویاه و و ستودن نام خداوند آغاز کرده و بعد از آن، شکرگزاری کنیم. برای شکرگزاری‌کردن لازم نیست به دنبال نکات خاصی در ذهن خود بگردیم، همه چیز می‌تواند بهانه‌ای برای شکرگزاری‌کردن باشد. بعد از آن، می‌توانیم خواسته‌‌های خود را به حضور پدر آسمانی ببریم و در حضور او دعا کنیم. فراموش نکنیم که مطابق فرمایش کتاب مقدس، لازم است که در نام عیسی از پدر آسمانی طلب کنیم.۲
اگر تا‌به‌حال رازگاهان نداشته‌اید، به شما پشنهاد می‌کنیم با تخصیص زمانی کوتاه شروع کنید و به مرور آن را افزایش دهید. اگر مدت زمان طولانی است که رازگاهان نداشته‌اید، امروز وقت آن است که از نو آغاز کنید.
قوت خدا، شما را برای تعمق در کلامش و دعاکردن به نزد وی مهیا کند. در نام عیسی مسیح آمین.
