ما به‌راحتی می‌توانیم اطرافیان خود را برنجانیم یا بیازاریم. این بخشی از طبیعت انسان است. ما نیز به‌راحتی می‌رنجیم یا آزرده می‌شویم. به‌نظر می‌رسد که ما نمی‌توانیم همیشه جلوی این کار از طرف دیگران را بگیریم! ما نیز دیگران را آزار می‌رسانیم یا می‌رنجانیم. این اتفاق بارها تکرار می‌شود، طوری که ما باور می‌کنیم که رنجش و آزار در زندگی امری عادی است و انتظار آن را می‌توانیم داشته باشیم. متأسفانه، نتیجۀ آن خشم و تلخی نسبت به کسی است که باعث این آزار و رنجش شده است. این موضوع، به چرخه‌ای معیوب تبدیل می‌شود که راهی برای خروج از آن نیست. شاید هم راهی وجود داشته باشد! بیایید به زندگی یوسف نگاهی بیندازیم تا به این موضوع پی ببریم.
یوسف عمیقاً از برادران بزرگ‌ترش آزرده شده بود، یعنی از هر ۱۰ نفرشان. آنها او را در چاهی انداخته و به بردگی فروخته بودند. وقتی ‌که توانست دوباره به‌دنیا اعتماد کند، درست زمانی که همه ‌چیز در حال بهترشدن بود، یک نفر دیگر او را آزرد. این بار با اتهاماتی دروغین. کسی که یوسف فکر می‌کرد به او اعتماد دارد، تصمیم گرفت ادعای دروغین شاکی را باور کند. اما این آخر کار نبود! او به‌خاطر این اتهامات دروغین، زندانی شد… آن دو نفری که یوسف در زندان کمک زیادی به آنها کرده بود، او را فراموش و در بدبختی رها کرده بودند.
بالاخره او از زندان بیرون آمد و زندگی‌اش وقتی که دست راست پادشاه مصر شد، بهتر شد. اما بعد، ناگهان سر‌و‌‌کلۀ برادرانش پیدا شد، یعنی همان کسانی که سال‌ها پیش شدیداً او را آزرده بودند. یوسف باید چه‌کار می‌کرد؟ در ابتدا، یوسف عصبانی بود. او نمی‌توانست کار بدشان را نادیده بگیرد. اما بعد، ناگهان قلبش تغییر کرد و مملو از مهربانی و رحمت شد. او ریشۀ خطرناک تلخی‌ای که قلبش را کنترل می‌کرد، بیرون انداخت و آنها را بخشید. به‌این‌ترتیب، با برادرانش آشتی کرد و دوباره توانست در کنار پدرش باشد و برکات خدا بر همۀ آنها جاری شد. تمام اینها به‌خاطر تصمیم یوسف به حقیقت پیوستند. چه نتیجه‌ای بهتر از این می‌توانست وجود داشته باشد؟
پس بیایید این راه را انتخاب کنیم: راه بخشش و آرامش! بیایید اجازه ندهیم تلخی ما را فرا بگیرد. بیایید اطاعت از خدا را انتخاب کرده و آزاردهندگانمان را ببخشیم. اما در همین جا متوقف نشویم! بیایید به کودکان خود، داستان یوسف را بیاموزیم تا آنها تفاوتی را که بخشش ایجاد می‌کند، ببینند و بدانند که بخشش، انتخاب بهتری است. بدین وسیله، آنها هم می‌توانند بخشش را انتخاب و آرامش و برکت حاصل از آن را تجربه کنند. این در رابطۀ آنها با خدا و دیگران تأثیر بسزایی خواهد داشت؛ چون وقتی انتخاب می‌کنیم که ببخشیم، حیات ابدی و آرامش زمینی در دسترس ما خواهد بود. بیایید در این مواهب سهیم شویم و کودکانمان را نیز در آن سهیم کنیم. همگی ما به آن احتیاج داریم!