مسیحیان از تمام فرقه‌ها و فرهنگ‌ها، جشن‌ها و اعیاد به‌خصوصی را در تقویم‌های خود تعیین کرده و گرامی می‌دارند. برخی از این اعیاد، مثل کریسمس یا عید قیام، جشن‌های مهمی هستند و مربوط به مهم‌ترین وقایع زندگی مسیح می‌باشند. دیگر عیدها، می‌توانند مختص یک فرقه، فرهنگ یا کلیسایی خاص باشند. در این سری مقالات، در تلاش خواهیم بود تا برخی از مشهورترین اعیاد (نه مهم‌ترین عیدها از نظر الهیاتی!) و ویژگی‌های آنها را بدون هرگونه جانب‌داری، بررسی کنیم.
بسیاری از فرهنگ‌ها، جشن‌های برداشت محصول را یا در اواخر تابستان و یا در پاییز برگزار می‌کنند. کتاب‌مقدس برای اولین‌بار در خروج ۳۴:۲۲، از جشنی سخن می‌گوید که آن را تحت عناوینی چون «عید آلاچیق‌ها»، «عید جمع‌آوری»؛ یا «سوکّوت» می‌شناسیم. سوکّا یا آلاچیق، سازه‌ای حصاردار است که کشاورزان در فصل برداشت محصول، در آن زندگی می‌کنند و همین‌طور، با توجه به کتاب خروج، یادآور اسکان موقتی قوم اسرائیل هنگام سرگردانی در بیابان است. یهودیان ارتدکس امروزی هنوز هم سوکّوت را با ساختن آلاچیق‌های موقتی و خوردن غذاهای خاص این عید درون آنها جشن می‌گیرند. این روز برای آنها، زمانی برای دعا و شکرگزاری برای جامعۀ یهود است.
با توجه به یوحنا ۷، عیسی عید آلاچیق‌ها را جشن گرفت. این امر باعث شده تا برخی گروه‌های مسیحی مانند سابوتنیک‌های روس نیز این عید را به همین نحو جشن بگیرند. البته این مسئله آنقدرها هم مرسوم نیست. کلیساهای مسیحی برداشت محصول را جشن می‌گیرند، اما بیشتر آنان این عید را به‌جای پذیرفتن ریشۀ یهودی آن، یعنی عید آلاچیق‌ها، با مسیحی‌کردن جشن‌های پیش از مسیحیت در محل زندگی خود، شکل داده‌اند. برای مثال، این جشن در روسیه و لهستان، با توجه به رسوم باستانی اسلاوی، در چند روز مختلف در پایان سپتامبر برگزار می‌شود. هم در کلیسای کاتولیک رومی لهستان و هم در کلیسای ارتدکس روسیه، رابطه‌ای بین برداشت محصولات و جشن گرفتن برای مریم، مادر خدا، به‌وجود آمده است. برخی نیز هستند که مراسم جشن برداشت محصول را در رابطه با الهه‌گان بَغ اسلاوی برگزار می‌کنند، اگرچه این کار را با شرکت در مراسم کلیسایی انجام می‌دهند.
کلیساهای بریتانیا این جشن را در نزدیک‌ترین یکشنبه به ماه کاملِ نزدیک به نقطۀ اعتدال پاییزی برگزار می‌کنند که اغلب در اواخر ماه سپتامبر قرار می‌گیرد که هنگام جشن‌های باستانی بَغان و بت‌پرستان است. مراسم کلیسایی روز شکرگزاری در این روز، زمانی محبوب شدند که کشیش رابرت هاوکر برای اولین‌بار در سال ۱۸۴۳ چنین مراسمی را در کلیسای کُرنوال برگزار کرد. در بسیاری از کشورهای اروپایی، سرودهایی را به‌طور خاص برای این عید نوشته‌اند. جماعت، کلیساها را با میوه و سبزیجات تزئین می‌کنند و معمولاً مجموعه‌ای از میوه‌ها آنجا وجود دارد که یا به فقرا داده می‌شود؛ یا به فروش می‌رسد تا سود آن صرف کلیسا یا مردم شود. در بریتانیا جشن برداشت محصول بسیار قدیمی‌تری وجود دارد که در اول اوت برگزار می‌شود و نشانگر آغاز برداشت ذرت است. این جشن، «لامّاس» نام دارد و هنوز هم در برخی کلیساها برگزار می‌شود. از نظر سنتی، نخستین بافۀ گندمی که برداشت، کوبیده، آسیاب و تبدیل به نان شود، باید در عشای ربانیِ مراسم لامّاس مورد استفاده قرار گیرد.
عید شکرگزاری که در ایالات‌متحده در چهارمین پنج‌شنبۀ ماه نوامبر جشن گرفته می‌شود نیز در اصل، جشن برداشت محصول است. با وجود آنکه هنوز بر سر منشأ دقیق این جشن اتفاق‌نظر وجود ندارد، اما اغلب گفته می‌شود که اولین جشن شکرگزاری توسط مستعمره‌نشین‌های نیو انگلند و پس از برداشت نخست محصولات کشاورزی در اکتبر ۱۶۲۱ برگزار شد.
در حقیقت، جشن‌های شکرگزاری در میان پیوریتن‌ها و دیگر پروتستان‌های اروپا در اوایل قرن هفدهم محبوبیت زیادی داشتند. آنان تقویم اعیاد کلیسای کاتولیک رومی را رد می‌کردند، چرا که باور داشتند این جشن‌ها ریشه در مکاتب بغی و بت‌پرستی دارند. به همین دلیل، آنان این اعیاد (از جمله، عید برداشت محصول) را بر اساس رویدادهای مختلف، با ایام روزه و شکرگزاری جایگزین می‌کردند. پس با توجه به تاریخچۀ مهاجران در آمریکا، جای تعجب نیست که عید شکرگزاری در اصل، روزی بوده که پیوریتن‌ها به دعا و شکرگزاری به درگاه خدا اختصاص داده بودند. با وجود آنکه برخی آمریکایی‌ها هنوز هم در مراسم خاص کلیسایی در این روز شرکت می‌کنند، اما این عید که در سال ۱۸۸۵ به‌عنوان تعطیل رسمی اعلام شده بود، امروزه تبدیل به یک جشن سکولار و غیرمذهبی شده است. به‌طور سنتی، خانواده‌ها در این روز، شام شکرگزاری را که شامل بوقلمون و پای کدو حلوایی می‌شود، در کنار هم صرف می‌کنند. کانادایی‌ها نیز عید شکرگزاری را چند هفته قبل از آمریکایی‌ها برگزار می‌کنند.
جشن برداشت محصول در مجارستان، در ماه اوت برگزار می‌شود. بسیاری از مردم به پایتخت این کشور، یعنی بوداپست می‌روند، یعنی به جایی که در مراسم کلیسایی، نان را تقدیس و بین جماعت در کلیسا تقسیم می‌کنند. در کلیساهای آلمانی نیز این جشن معمولاً در نخستین یکشنبۀ ماه اکتبر برگزار می‌شود. با این‌حال، مهم‌ترین جشن برداشت محصول در آلمان، در منطقۀ دوسلدورف-اوردنباخ برگزار می‌شود و «اِرْنتِدانکْفِست» نام دارد. این جشن در عید میکائیل (۲۹ سپتامبر) آغاز شده، یک هفته به طول می‌انجامد. در طول این هفته، مراسم مختلف حرکت دسته‌جمعی، رقص و مسابقات مختلف توسط کلیساهای محلی برگزار می‌شوند.
