نان روزانه

کلام امروز: لوقا ۱۸:‏۱-‏۸ | مطالعهٔ کتاب مقدس: مزمور ۱۱۹:‏۹۷-‏۱۰۴دوم تیموتائوس ۳:‏۱۴ تا ۴:‏۵ارمیا ۳۱:‏۲۷-‏۳۴

جایگاه اجتماعی و مذهبی بیوه‌زنان و قضات در اسرائیل پس‌زمینۀ این مَثَل را تشکیل می‌دهد. بیوه‌زنان در نبودِ حمایت مالی شوهر، که املاکش مستقیماً به فرزندانشان می‌رسید، به‌طور خاص آسیب‌پذیر بودند. چنانچه فرزندان خانواده از حمایت از مادرشان امتناع می‌ورزیدند، به قاضی مراجعه می‌شد تا رأی صادر کند. نکتۀ اصلی و تُند و تیزِ این مَثَل در این واقعیت نهفته است که این قاضی، بی‌انصاف و ناعادل بود، و نمی‌شد به او اعتماد کرد که به پرونده، با رعایت انصاف و با بی‌طرفی رسیدگی کند.
اما اگر، تصویر این قاضی بی انصاف در این مَثَل را معرّف روشی تلقی کنیم که خدا برای پاسخ دادن به دعای فرزندانش به‌کار می‌بَرَد، مقصود این مَثَل را به‌کلی نادرست درک کرده‌ایم. عیسی در واقع چنین می‌گفت: «ببینید! حال که می‌توان کسی مانند این قاضی را که تبعیض قائل می‌شود و بی انصاف است، مجبور کرد که رفتاری درست داشته باشد، چقدر بیشتر پدر آسمانی و مهربان شما از سر دلسوزی و شفقت، به یاری کسانی خواهد شتافت که دست کمک به سوی او دراز می‌کنند. در اینجا، طنین نیرومندی از روایت متی از موعظۀ بالای کوه احساس می‌شود، آنگاه که فرمود: «بخواهید، که به شما داده خواهد شد… کدام‌یک از شما اگر پسرش از او نان بخواهد، سنگی به او می‌دهد؟… حال اگر شما با همۀ بدسیرتی‌تان، می‌دانید که باید به فرزندان خود هدایای نیکو بدهید، چقدر بیشتر پدر شما که در آسمان است، به آنان که از او بخواهند، هدایای نیکو خواهد بخشید!» (متی ۷:‏۷-‏۱۱).

آن هنگام که عمیق‌ترین دغدغه‌ها و نگرانی‌های خود را به حضور خدا می‌آوریم، آیا می‌توانیم آن «چقدر بیشتر» را به یاد بیاوریم؟

مطالعهٔ کتاب مقدس

لوقا ۱۸:‏۱-‏۸

عیسی برای شاگردان مَثَلی آورد تا نشان دهد که باید همیشه دعا کنند و هرگز دلسرد نشوند. او فرمود: «در شهری قاضی‌ای بود که نه ترس از خدا داشت و نه توجّهی به خلق. در همان شهر بیوه‌زنی زندگی می‌کرد که نزد او می‌آمد و از دست دشمن خود شکایت می‌کرد. قاضی تا مدّت زیادی به شکایت او توجّهی نکرد امّا سرانجام پیش خود گفت: 'درست است که من ترسی از خدا و توجّهی به خلق خدا ندارم، امّا این بیوه‌زن مایهٔ دردسر من شده است و برای اینکه با اصرار و پافشاری خود مرا به ستوه نیاورد به داد او خواهم رسید.'» عیسی خداوند فرمود: «آنچه را قاضی بی‌انصاف گفت شنیدید. آیا خدا به دادخواهی برگزیدگان خود که شب و روز به درگاهش تضّرع می‌کنند توجّه نخواهد کرد و آیا برای کمک به آنها شتاب نخواهد نمود؟ بدانید که بزودی و به نفع آنان دادرسی خواهد کرد. امّا وقتی پسر انسان می‌آید آیا اثری از ایمان برروی زمین خواهد یافت؟» '

مزمور ۱۱۹:‏۹۷-‏۱۰۴

شریعت تو را چقدر دوست می‌‌دارم، تمام روز به آن فکر می‌کنم. احکام تو مرا از دشمنانم حکیمتر می‌سازد، زیرا که همیشه درنظر من هستند. از معلّمین خود داناتر شده‌ام، زیرا همیشه به تعالیم تو فکر می‌کنم. از افراد پیر و سالخورده داناتر هستم، زیرا مطیع دستورات تو هستم. پای خود را از راه بد باز داشته‌ام، تا احکام تو را اطاعت کنم. از اوامر تو سرپیچی نمی‌کنم، چون تو آنها را به من آموخته‌ای. کلام تو به دهان من چقدر شیرین است، حتّی از عسل نیز شیرینتر است. شریعت تو به من حکمت می‌آموزد، بنابراین از هر راه بد نفرت دارم. '

دوم تیموتائوس ۳:‏۱۴ تا ۴:‏۵

و امّا تو، به آنچه آموخته‌ای و به آن اطمینان داری وفادار باش زیرا می‌دانی از چه کسانی آن را آموختی و از کودکی با کتاب‌مقدّس، که قادر است به تو حکمت ببخشد تا به وسیلهٔ ایمان به مسیح عیسی نجات یابی، آشنا بوده‌ای. تمام کتاب‌مقدّس از الهام خداست و برای تعلیم حقیقت، سرزنش خطا، اصلاح معایب و پرورش ما در نیکی مطلق مفید است تا مرد خدا برای هر کار نیکو کاملاً آماده و مجهّز باشد.در پیشگاه خدا و در حضور مسیح عیسی که بر زندگان و مردگان داوری خواهد کرد و به‌خاطر ظهور و پادشاهی او تو را موظّف می‌سازم که پیام را اعلام کنی. در وقت و بی‌وقت آمادهٔ کار باش و دیگران را متقاعد و توبیخ و تشویق کن و با صبر و شکیبایی تمام تعلیم بده. زیرا زمانی خواهد آمد که آدمیان به تعلیم درست گوش نخواهند داد، بلکه از امیال خودشان پیروی خواهند کرد و برای خود معلّمین بیشتری جمع خواهند کرد تا نصایحی را که خود دوست دارند از زبان آنها بشنوند. آنها از شنیدن حقیقت خودداری می‌کنند و توجّه خود را به افسانه‌ها معطوف می‌دارند. امّا تو باید در تمام شرایط هوشیار بوده و برای تحمّل رنج آماده باشی. در انتشار انجیل کوشش کن و وظیفهٔ خود را به عنوان خادم خدا انجام بده. '

ارمیا ۳۱:‏۲۷-‏۳۴

«من، خداوند، می‌گویم بزودی زمانی می‌آید که من سرزمین اسرائیل و یهودا را از انسان و حیوان پر خواهم ساخت. به همان نحوی که من آنها را ریشه‌کن کردم، بر زمین افکندم، برانداختم، درهم شکستم و ویران کردم، به همان نحو آنها را دوباره خواهم کاشت و بنا خواهم کرد. وقتی آن روز فرا رسد، دیگر مردم نخواهند گفت: 'والدین غوره خوردند، امّا دندانهای فرزندان کند شده است.' در عوض هرکس غوره بخورد، دندانهای خودش کُند خواهد شد و هرکس در جزای گناه خود، مرگ را خواهد دید.» خداوند می‌گوید: «زمانی می‌رسد که من پیمانی تازه با خاندان اسرائیل و خاندان یهودا خواهم بست. آن مانند پیمانی نخواهد بود که با اجدادشان، وقتی دست آنها را گرفتم و از مصر نجات دادم، بستم. هر چند من مثل یک شوهر با آنها رفتار کردم، آنها آن پیمان را نگاه نداشتند. پیمان تازه‌ای که با قوم اسرائیل می‌بندم چنین خواهد بود: شریعت خود را در ضمیر آنها قرار می‌دهم و بر قلبشان خواهم نوشت. من خدای آنها و آنها قوم من خواهند بود. دیگر احتیاجی نیست که آنان به همشهریان خود تعلیم دهند یا به یکدیگر بگویند: خدا را بشناس، زیرا همه از بزرگ تا کوچک مرا خواهند شناخت. در مقابل خطاهای آنها بخشنده خواهم بود و دیگر گناهان آنان را هرگز به یاد نخواهم آورد.» '

مطالب جدید

دیدگاه شما در مورد این مطلب:
این دیدگاه به‌طور خصوصی برای ما فرستاده می‌شود. بنابراین، مشخصات شما «کاملاً» محفوظ است.