در فرهنگی کلیسایی که اغلب موفقیت را ستایش کرده و از کشمکش‌ها دوری می‌گزیند، باید برای رشد هوش احساسی و معنوی افراد بکوشیم تا بتوانیم قدر یافته‌ها و حکمتی را بدانیم که گاهی ثمرۀ اختلافات عمیق است. البته باید بدانیم که این مباحثات همیشه منجر به هماهنگی و هارمونی نمی‌شوند. لیکن ما خوانده شده‌ایم تا تشخیص دهیم که به‌عنوان قوم خدا، گاهی چیزهایی را به‌دست می‌آوریم و گاهی نیز چیزهایی از دست می‌دهیم. اما در برنامۀ خدا، و با کمی صبر، حتی شکست‌ها و از‌دست‌دادن‌ها می‌توانند دگرگون شوند. ما باید برای نیکویی و کاملیت خدا انتظار بکشیم و آن را همیشه مد نظر داشته باشیم.
قرائت امروز پوششی دیپلماتیک روی اختلاف‌نظر پولس و برنابا می‌کشد. اما این اختلاف آن‌قدر شدید شد که راه آن دو را از هم جدا کرد. و در نتیجه، آنها از آن پس، یکدیگر را ندیدند. برنابا رفت تا به قپرس بشارت دهد. پولس نیز به سفرهای خود ادامه داد. اما این جدایی برای هر دوی آنها سخت و دردناک بود و همین‌طور، برای دوستان و همکارانی که مجبور بودند این وقایع را ببینند و تحمل کنند.
اما از میان این زخم جدایی و شکست، ثمر جدیدی حاصل شد و کلیسا رشد کرد. هیچ چیز برای خدا ازدست‌رفته نیست. کلمات جولیان اهل نرویچ به ذهن متبادر می‌شود که گفته بود: «همه خوب خواهند شد، همه خوب خواهند شد و همه‌چیز از هر جهت خوب خواهد شد.»
انجیل به ما پناهگاه می‌دهد، اما هرگز ما را به محافظه‌کاری دعوت نمی‌کند. انجیل همۀ ما را متعهد می‌کند تا با وجود خطرات پیش برویم. اما این قماری معمولی نیست. راهی که ما دنبال می‌کنیم، برای تمام کسانی که شهامت دارند امنیت خود را کنار نهند، به حیات خواهد انجامید.
