هنگامی که زمانِ آمدن پسر انسان فرا رسد، در واقع شاید بی‌خبری مایۀ شادمانی باشد و آگاهی حماقت بزرگی به شمار آید! اگر فکر می‌کنید زمان بازگشت مسیح را می‌دانید، این آیات به ضد شما شهادت می‌دهند و می‌گویند که چنین اطلاعات محرمانه‌ای تنها در اختیار خدای پدر است.
از این گذشته، اگر می‌دانستیم که قطار دقیقاً کِی می‌رسد، نیازی نبود تا یکی دو دقیقه پیش از آن در سکو باشیم. ولی انجیل خواستار زمینه‌سازی لحظۀ آخر نیست، بلکه خواهان آمادگی مداوم و هوشیارانه برای ظهور مسیح است.
اما پس از ۲۰۰۰ سال که او هنوز نیامده است، چگونه هوشیار و منتظر می‌مانید؟ پاسخ این است که وعدۀ ظهور نهایی او برای برقراری پادشاهی‌اش معتبر است، زیرا در این مدت، او نه به شکل نهایی، ولی به شیوه‌های گوناگون آمده است. او پیوسته در کلامش، در آیین‌هایش، در ارادۀ هرروزه‌اش و در محبتش به مردم، می‌آید. تا هنگامی که ما برای یافتن او به تمامی این شیوه‌ها هوشیار بمانیم، امیدمان رشد خواهد کرد و او در زمانی نیکو با جلال تمام خواهد آمد.
