«رسولان شادی‌کنان از حضور اهل شورا بیرون رفتند، زیرا شایسته شمرده شده بودند که به‌خاطر آن نام اهانت ببینند.» (اعمال رسولان ۴۱:۵) «صلیب خود را برگیرد»، شوم و بدیمن به‌نظر می‌آید. این حرف انگار با ایمان چندان هم سازگار نیست. پیروزی، برکت و آرامش اینها چیزهایی هستند که شما را خوشنود می‌سازند، اما کشمکش، رنج و این جور چیزها به انسان روحیه‌ای منفی می‌دهند. با این وجود، مسیحیانی که متحمل رنج شده‌اند، اغلب آن را افتخاری برای خود تلقی می‌نمایند، چرا که شایسته شمرده شده‌اند که در رنج‌های مسیح سهیم گردند. یک زن بیست و یک ساله چینی از اهالی گوانگ ژو در حضور جمع برای ما تعریف می‌کرد که در چین چه فرصت‌هایی یافته تا شاهدی برای مسیح باشد. از او پرسیدند: «آیا مورد آزار هم قرار گرفتی؟» پاسخ داد: «بله، اما اصلا مهم نیست. این راه صلیب است». از ما نخواسته‌اند که به دنبال دردسر و جفا برویم. ما را فراخوانده‌اند تا صلیب خود را برگیریم. به هر کسی که قرار است چنین صلیبی را برگیرد، قدرت کافی برای انجام آن نیز عطا خواهد شد. «بلکه شاد باشید»… آری، واقعاً در کلام خدا چنین نوشته شده است. «بلکه شاد باشید از اینکه در رنج‌های مسیح سهیم می‌شوید، تا به هنگام ظهور جلال او به غایت شادمان گردید.» (اول پطرس ۱۳:۴).