(بخش دوم)
در بخش قبلی اطلاعاتی دربارهٔ مشخصات ناروانی طبیعی و تفاوت آن با لکنت ارائه شد. در این بخش نکاتی ضروری در ارتباط با کمک به کودک برای طی‌کردن این مرحله از رشد توضیح داده می‌شود. البته، اگر ناروانی کودک باعث نگرانی والدین شده است، باید حتماً به گفتار‌درمان مراجعه کرد.
چگونه می‌توانیم به کودک کمک کنیم تا گفتاری روان‌تر داشته باشد؟
والدین می توانند به کودک کمک کنند تا گفتاری روان‌تر داشته باشد. مهم‌ترین نکته‌ای که والدین باید رعایت کنند،اجتناب از موقعیت‌هایی است کودک دچار استرس می‌شود و یا بیش از حد خسته می‌شود.
در این بخش راهنمایی‌هایی در زمینهٔ کاهش محرک‌های محیطی برای کودک ارایه می‌شود. هدف از انجام این نکات کاهش فشار بر سیستم عصبی کودک است.
- با کودک به آرامی صحبت کنید. از جمله‌های کوتاه و صدای آرام استفاده کنید.
- شنونده خوبی باشید. به خوبی به صحبتهای کودک خود و اینکه چگونه آنها را بیان می‌کند، گوش دهید.
- درباره کارهایی که در روز انجام داده‌اید، آنچه که دیده‌اید یا حس کرده‌اید با کودکتان صحبت کنید. به طور کلی سعی کنید از پرسیدن سوالات باز خودداری کنید.
- کودک خود را تشویق کنید. به او بگویید که از صحبت کردن و بازی با او لذت می‌برید.
- محبتتان را با آغوش گرفتن کودک به او نشان دهید و به او لبخند بزنید.
- جملات کودک را پس از او به آرامی و با سرعت کمتر تکرار کنید.
- هنگامی‌که کودک صحبت می‌کند، صداهای محیطی را کم کنید. به طور مثال، تلویزیون را خاموش کنید. با این کار کودک مجبور نیست سعی کند بلندتر از صداهای محیطی صحبت کند و فشار کمتری به او وارد می‌شود.
- وقتی کودک از شما سوالی می‌پرسد، به آرامی و با سرعت پایین به او پاسخ دهید و سعی کنید از کلماتی که او ادا کرده است، استفاده کنید.
- صحبت کودک را هرگز کامل نکنید و به او زمان کافی بدهید که جملاتش را تکمیل کند. کودک باید احساس کند، شما همیشه برایش زمان می‌گذارید.
- از کودک نخواهید آرام صحبت کند یا نفس عمیق بکشد. تنها در سکوت به صحبتهایش گوش کنید و تمام مدت سعی کنید تماس چشمی داشته باشید.
- همچنین نباید با حالات صورتتان هیچ گونه اضطرابی به او انتقال دهید. هنگامی‌که کودک صحبت می‌کند و دچار ناروانی می‌شود، اخم نکنید، خیره نشوید و سعی کنید کاملاً طبیعی و بدون واکنش رفتار کنید.
- به کودک خیره نشوید، بلکه با لبخند به او نگاه کنید و به او نشان دهید که صحبتهای او برایتان بسیار جالب است.
- برای کاهش اضطراب کودک از نقاشی با انگشتان، خمیر بازی، بازی با گِل رس و آب بازی استفاده کنید.
- از عروسک‌های دستی یا پاپت استفاده کنید. بسیاری از کودکان علت اضطراب خود را در این بازی‌ها بیان می‌کنند. همچنین، در حین این بازی‌ها می‌توانید به کودک به طور غیر مستقیم با طرز صحبت خودتان به عنوان یک مدل رفتاری، صحبت کردن آرام را بیاموزید.
در پایان به یاد داشته باشید که در این سنین کودک شروع به تجربه‌های جدیدی می‌کند و علاقه دارد که همهٔ این تجربیات را با شما در میان بگذارد، در عین حال رشد گفتاریش هنوز کامل نشده است و ممکن است دامنه واژگانش به او اجازه ندهد که احساساتش را به‌راحتی با شما در میان بگذارد، بنابراین باید احساس کند، زمان کافی برای تکمیل گفته‌هایش دارد.
در پایان، حتماً تجربیات و پرسش‌های خود را با ما در بخش نظرات در میان گذارید.
