واقعیت این است که با گذشت زمان، هر چه بیشتر مستقل شوید، متوجه خواهید شد که میان شما و والدینتان کلمات ناپسند و ناراحت‌کننده رد‌و‌بدل خواهد شد، اما خدا می‌خواهد که شما از جایی شروع کنید و از این‌گونه رفتار نامناسب جدا شوید. بخشی از مشکل این «گفت‌وگوها» در اینجا است که هیچ کدام از شما نمی‌خواهد در قبال دیگری کوتاه بیاید و کلمات زننده و زشت او را بی پاسخ بگذارد. حرف‌های آزاردهندهٔ والدین برای مدت طولانی در ذهن شما تکرار می‌شوند و شما به همان نحو آنچه را که توهین به خودتان تلقی کرده‌اید به شکل جواب باز می‌گردانید. وقتی کنترل خود را از دست می‌دهید اگر بتوانید عذرخواهی کنید احساس بهتری خواهید داشت. والدین نیز باید همین‌طور عمل کنند. سخنان تیز و برنده به رابطهٔ ما و بیش از همه به عواطف و احساسات ما آسیب میزنند. سلیمان می‌گوید:
«هستند که مثل ضرب شمشیر حرف‌های باطل میزنند، اما زبان حکیمان شفا می‌بخشد.»
امثال ۱۸:۱۲
ما در همه حال مسئول سخنان خود هستیم. اگر هنگام گفت‌وگو با دوستان خود فکر می‌کنید که باید از کلمات رکیک استفاده کنید؛ چون این‌طوری بهتر است، احتمالاً به زمان زیادی برای ترک این عادت احتیاج دارید. تردید نداشته باشید که یک روز از بابت این عادت شرمنده خواهید شد. همهٔ ما دیر یا زود آنچه را که در فکر خود پرورش داده‌ایم به زبان می‌آوریم. بنابراین، خیلی مهم است که ما:
«هر اندیشه‌ای را به اطاعت از مسیح درآوریم.»
دوم قرنتیان ۵: ۱۰
غیبت‌کردن اگر مخرب نباشد، اشکالی ندارد. این‌طور نیست؟
غیبت یا سخن‌چینی یکی دیگر از کاربردهای مخرب و خانمان‌برانداز زبان است که همه می‌توانیم بارها در دام آن گرفتار شویم. اگر خود شما تاکنون قربانی سخن‌چینی شده‌اید، به‌خوبی می‌دانید که چه آسیب‌هایی وارد می‌کند. به‌یادداشتن این نکته (در کنار قانون طلایی)، باید سبب شود که شما این عمل را در حق دیگران تکرار نکنید.
مسیحیان نیز با وسوسهٔ غیبت‌کردن و سخن‌پراکنی روبه‌رو هستند و حتی بعضی، تحت عنوان دعا در جلسهٔ کلیسایی، اطلاعاتی را به دیگران می‌دهند! اغلب، زمانی که مسائل خصوصی یک شخص به این طریق منتشر می‌شود، مردم شروع می‌کنند به بحث و حدس و گمان که چرا این مشکل وجود دارد و مقصر کیست. از همین جاست که برخی صدمات جدی به‌وجود می‌آید. چرا برخی درخواست دعا می‌کنند وقتی که می‌دانند ممکن است از این طریق حرمت آنها شکسته شود؟ بهتر است که جزییات درخواست دعا را به‌طور مشخص بیان نکنیم (خدا همهٔ جزییات را می‌داند) تا نگران منتشرشدن آن نباشیم. آنچه که مبشر بزرگ مسیحی «بیلی گراهام» همیشه می‌گفت باید شعار ما باشد: «افراد باید همیشه به ما اطمینان داشته باشند، حتی وقتی که کنارمان نیستند.»
