آیا قانون طلایی را به‌یاد دارید؟ اگر ما به‌راستی فرزندان خدا هستیم، آیا نباید آنچه را که از راه ایمان به‌دست آورده‌ایم به سایرین هم منتقل کنیم؟ گذشته از این، آیا باعث خشنودی خدا نخواهد شد، اگر ببیند ما دیگران را خدمت می‌کنیم و از نمونه‌ای که عیسی در طول زندگی زمینی خود به جا گذاشت پیروی می‌کنیم؟ به این طریق نه فقط خدا خوشحال می‌شود، بلکه ما نیز احساس بهتری نسبت به خودمان خواهیم داشت. آیا می‌دانید که بهترین نسخه برای احساسات جریحه‌دار‌شده این است که به کمک کسی بشتابیم که مستحق توجه ما نیست؟ نسل شما، با این انتظار که باعث ایجاد تحول در دنیا بشود، مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین، این کاملاً طبیعی است که شما روش‌هایی را پیدا کنید که از طریق آنها ایمان خود را به دنیا معرفی کنید و از اعمال عجیب خدایی که او را خدمت می‌کنید با کسانی که او را نمی‌شناسند صحبت نمایید. شما به روش‌های مختلفی می‌توانید این کار را انجام بدهید.
چگونه می‌توانم «چاشنی» محبت را به دنیا اضافه کنم؟
فکر می‌کنید برای تأثیر‌گذاشتن بر دنیا حتماً باید یک خادم رسمی یا یک مبشر باشید؟ خیر، همیشه این‌طور نیست. به اطراف خود نگاه کنید تا ببینید کسانی هستند که به کمک شما و تسلی خداوند نیاز دارند. ماندگارترین و ثمربخش‌ترین کارهای انجام‌شده در خدمت مسیحی، توسط مردم عادی انجام شده‌اند. کسانی که در زندگی روزمرهٔ خود با سایرین در مدرسه، محل کار یا همسایگی خود برخورد و ارتباط داشته‌اند. همین که مشتاق کمک‌کردن به یک انسان نیازمند باشید، در خدمت خدا هستید. برای اینکه خدا را خدمت کنید، لازم نیست کارهای فوق‌العاده‌ای انجام بدهید. «حتی جامی آب سرد» (متی ۱۰:۴۲) در نام عیسی هم خدمت است. البته ممکن است در یک زمینه به شکل تخصصی آموزش ببینید و حتی از پشتوانهٔ تحصیلی خود نیز در کار خدمت استفاده کنید، اما جدا از مسیر اصلی نمی‌توانید تأثیر ماندگاری در زندگی دیگران داشته باشید.
پولس رسول می‌نویسد: «ما فقط همکارانی هستیم متعلق به خدا و شما مزرعه و ساختمانی متعلق به خدایید. با فیضی که خدا به من بخشیده است همچون معماری ماهر پی افکندم و دیگری بر آن پی ساختمان می‌سازد، اما هر کس آگاه باشد که چگونه می‌سازد، زیرا هیچ کس نمی‌تواند جز آن پی که نهاده شده است پی دیگری بگذارد و آن پی همانا خود عیسای مسیح است.» ( اول قرنتیان ۹:۳-۱۱) منظور چیست؟ خیلی ساده است، هر کدام از ما در بنا‌کردن کلیسا و انتقال «خبر خوش» به آنانی که بعد از ما می‌آیند سهم و نقشی داریم. کار واقعی خدا از خانه شروع می‌شود، از درون هر فرد در خانوادهٔ کلیسا. اگرچه پی ساختمان محکم و جنبش‌ناپذیر است، لیکن هر آجر را باید با دقت و اطمینان بر روی آن قرار داد؛ چون در غیراین‌صورت ساختمان ما سست خواهد بود. هر کلامی که بر زبان می‌آوریم و هر عملی که انجام می‌دهیم در حکم یک آجر برای آن بناست. باید حواسمان باشد تا حقیقت به‌طور کامل بیان شود و دروغ‌های آشکار بخشی از تعالیم کلیسا نشوند –تعالیمی که بر پایهٔ [تفسیر درست] کلام زنده خدا نیستند– زیرا نتیجه این است که مردم گمراه می‌شوند و خود آنها نیز به نوبت باعث گمراهی دیگران می‌گردند.
