دعوت جهانی

بسیاری از شرق و غرب خواهند آمد و در پادشاهی آسمان با ابراهیم و اسحاق و یعقوب بر سر یک سفره خواهند نشست. متی ۱۱:۸

چگونه می‌توان سخن عیسی در آیۀ فوق را با دیگر سخنان او در انجیل متی (برای مثال متی ۱۵: ۲۴) مبنی بر محدود و منحصر بودن خدمت او به قوم اسرائیل آشتی داد؟ آیا در گفتار عیسی تناقضی وجود دارد؟ با کمی دقت در متن چنین آیاتی در می‌یابیم که  عامل زمان در خدمت عیسی نقشی اساسی داشته است. هرچند او برای تحقق وعده‌های خدا به میان قوم اسرائیل آمده بود، اما در عین حال به خوبی آگاه بود که هر اقدام نسنجیده‌ای پیش از تحقق این وعده‌ها، می‌تواند سبب انحراف او از اهداف ماموریتش شود. لذا، پیش از آنکه نجات خدا مرزهای یهود را در نوردیده، سایر ملل را نیز شامل شود، عیسی باید ابتدا مسئولیتی را که پدر بر عهدۀ او نهاده بود به سرانجام می‌رسانید؛ این مرحله از ماموریت عیسی با کفارۀ گناهان بشر بر روی صلیب به پایان می‌رسید. عیسی، به خوبی می‌دانست که صلیب به هیچ وجه پایان ماموریت او نیست بلکه این واقعه، نقطۀ آغازی بر جهانی شدن پیام نجات از طریق ایمان به او خواهد بود، هرچند مسئولیت ادامۀ این ماموریت را به شاگردان خود سپرد تا توجه خود را به ملل دیگر جهان معطوف و پیام او را به همگان اعلام کنند. شاگردان، برای انجام این ماموریت عظیم به دو عامل اساسی نیاز داشتند: ۱- پیامی که جهان راغب به شنیدن آن باشد (پیغام آشتی با خدا در صلیب عیسی) ۲- نیرویی که توان انجام یک چنین کار عظیمی را به آنان ببخشد (روح القدس). با مرگ عیسی بر صلیب و وعدۀ ریزش روح‌ا‌لقدس بر شاگردان پس از زنده شدن مسیح، این دو عامل در اختیار شاگردان قرار گرفت.

یهودیانی که ایمان آوردند، دریافتند که هویت اسرائیل حقیقی تنها در عیسی شکل می‌گیرد. عیسی همان صخره‌ای بود که بنی اسرائیل در بیابان از آن آب نوشیدند، و همان نانی بود که در بیابان از آسمان بر آنها بارید. حال زمان آن بود که سایر ملل نیز از این حقیقت عظیم آگاه شوند.

اکنون، این افتخار در ابعادی تازه نصیب ما ایرانیان شده است که دعوت خدا در مسیح را شنیده، و خود را هم سفره با ابراهیم، اسحاق و یعقوب ببینیم. پس، جا دارد که به هیچ عنوان خود را غریبه نبینیم، زیرا که فی‌الواقع در مسیح قوم حقیقی خدا هستیم.