تعمید عیسی

در آن روزها، عیسی از ناصرۀ جلیل آمد و در رود اردن از دست یحیی تعمید گرفت. مرقس ۱: ۹

در انجیل مرقس شرحی از تولد عیسی و زندگی او پیش از آغاز خدمتش وجود ندارد. مرقس از همان ابتدا شخصیت الهی عیسی را مبنای روایت خود قرار می‌دهد. او عیسی را از زبان یحیی به ما معرفی می‌کند، “کسی تواناتر از من خواهد آمد که من حتی شایسته نیستم خم شوم و بند کفش‌هایش را بگشایم.” و سپس با اشاره به نزول روح‌القدس همچون کبوتری بر عیسی، و همچنین شنیده شدن ندای آسمانیِ “تو پسر محبوب من هستی و من از تو خشنودم.” هیچ شبهه‌ای در مورد شخصیت الهی عیسی باقی نمی‌گذارد.

مرقس به این سؤال که چرا عیسی باید تعمید می‌گرفت نیز پاسخی نمی‌دهد اما با اشاره به فرود آمدن روح القدس  و اعلام خشنودی پدر آسمانی، توجه مخاطب خود را به اطاعت بی‌چون و چرای عیسی از خدا جلب می‌کند. بنابراین با نمایان شدن مقام الهی عیسی و نوع رابطۀ او با پدر آسمانی، مخاطب این انجیل متوجه تفاوتی بنیادین بین تعمید عیسی با تعمید سایر افراد می‌شود. واقعۀ تعمید عیسی، اعلام تولد آدم ثانی (انسان مطیع خدا، آزاد شده از گناه و در نتیجه مقبول خدا) به همگان است.

خدمت یحیی با استقبال فراوانی از جانب مردم مواجه شده بود. کلام مستقیم و کوبندۀ یحیی و زندگی ریاضت‌گونۀ او در بیابان، مردم را قانع کرده بود که این همان تحقق نبوت اشعیا است (اشعیا ۴۰: ۳) اما علیرغم هجوم مردم برای تعمید، یحیی به هیچ وجه مردم را به آسانی تعمید نمی‌داد. تعمید، وسیلۀ آمرزش گناهان نبود، بلکه پیش از آن شخص نیاز داشت توبه کرده، ثمرات شایستۀ آن را در زندگی خودش نمایان کند. از این رو در برخورد با انگیزه‌های گوناگون افراد برای تعمید، یحیی بسیار مستقیم و بی‌پرده سخن می‌گفت. بویژه، او در مواجهه با رهبران مذهبی ریاکار رفتاری ناملایم از خود نشان می‌داد بنابراین تعجبی نداشت که آنان نیز مخالف او بودند و تنها از ترس مردم مخالفت خود را پنهان می‌کردند. (لوقا ۲۰: ۳ – ۶)

سر انجام، با تعمید عیسی و آغاز خدمت او، کلام یحیی در یوحنا ۳: ۳۰ بتدریج جامۀ عمل ‌پوشید: “او باید ارتقا یابد و من باید کوچک شوم.” چقدر عالی و با شکوه خواهد بود که در خدمت خود به عیسی، ما نیز این کلام یحیی را آویزۀ گوش خود کنیم.