چه مشکلی در کلیسای قرنتس در مورد زبان‌ها وجود داشت؟ چه تفاوتی بین زبان‌ها در کتاب اعمال رسولان و اول قرنتیان وجود دارد؟ برای دانستن جواب، قسمت پیشین را مطالعه کنید.
از اول قرنتیان ۱۲-۱۴ و بخش‌های مختلف عهدجدید می‌توان این برداشت را کرد که مسیحیت نخستین، جامعه‌ای کاریزماتیک بوده است. در این جامعه، انواع مختلف عطاهای روحانی نظیر معجزات، شفاها، قوات، نبوت، تکلم به زبان‌ها و سایر عطاهای فوق‌طبیعه روح‌القدس مشاهده می‌شد. این عطاها را می‌بایست به‌غیرت طلبید (اول قرنتیان ۱۴: ۱). تکلم به زبان‌ها صرفاً یکی از عطاهای مختلف بود، نه یگانه عطا.
گرچه می‌بایست برای این عطاها دعا کرد و آنها را طلبید، اما این با روح‌القدس بود که طبق خواست و صلاح‌دید خود آنها را به هر کس عطا فرماید (اول قرنتیان ۱۲: ۷، ۱۱، ۲۹-۳۰؛ عبرانیان ۲: ۴).
تکلم به زبان‌ها در روزگار ما
آیا امروز نیز تعمید به روح‌القدس باید با تکلم به زبان‌ها همراه باشد؟ چرا که نه! اما به شرط اینکه شرایط مندرج در کتاب اعمال رسولان که مورد بررسی قرار دادیم، مشاهده شود، یعنی اینکه:
– آن را خدا عطا کند، بدون اینکه شخص ایماندار با زور و استغاثه و رنج در پی آن بکوشد. باز تکرار می‌کنیم، اگر موضوع تکلم به زبان‌ها قرار است نشانهٔ تعمید به روح‌القدس باشد، نیازی نیست که ایماندار آن را بطلبد. اگر ایماندار در طلب تکلم به زبان‌ها، دست به دعا و اصرار بزند، آنچه که شاید دریافت دارد عطای تکلم به زبان‌ها خواهد بود، نه تعمید روح‌القدس. پس اگر خدا امروز با کسی چنین رفتار کرد و تعمید روح‌القدس او را به تکلم به زبان‌ها همراه ساخت، طبعاً باید بسیار شکرگزار بود. پس، می‌توان نتیجه گرفت که تعلیم واعظان اوائل قرن بیستم و روزگار ما مبنی بر اینکه باید این عطا را با دعا و استغاثه دریافت داشت، به هیچ روی مطابق کتاب اعمال رسولان نیست؛
– شخص به زبان‌های بشری که لااقل برای بعضی از حضار قابل درک باشد، سخن گوید؛
– تکلم به زبان‌ها، هدف مشخصی را تحقق بخشد، مانند اهدافی که در کتاب اعمال رسولان محسوس است. خدا روح‌القدس و تکلم به زبان‌ها را برای تفریح یا نشاط روحانی ما عطا نمی‌کند. هر کار خدا هدفی دارد. امروزه، هدف از تکلم به زبان‌ها به‌هنگام تعمید به روح‌القدس چیست؟ هرگاه خدا ببیند که از این امر، نتیجه‌ای مثبت برای ملکوتش حاصل می‌شود، به یقین آن را عطا می‌کند، کما اینکه در مواردی نادر، امروزه نیز این کار را می‌کند. اما در اکثریت موارد، زبان‌هایی که مسیحیان امروز به آن تکلم می‌کنند، زبان‌های اعمال رسولان نیست. شاید در بهترین حالت، زبان‌هایی مشابه با اول قرنتیان ۱۲-۱۴ باشد.
نتیجه اینکه، امروز نیز چنانچه خدا بخواهد و عطا کند، ایمانداران نیز می‌توانند به‌هنگام به تعمید روح‌القدس به زبان‌ها سخن گویند. در‌غیر این‌صورت، هر ایمانداری به‌هنگام توبه و ایمان، یا به‌هنگام غسل تعمید و دست‌گذاری از سوی کشیشان و خادمان کلیسا، تعمید به روح‌القدس را دریافت می‌کند و روح‌القدس در او ساکن شده، او را به جمیع راستی هدایت می‌کند (یوحنا ۱۴: ۱۶-۱۸، ۲۶؛ ۱۶: ۷-۱۵؛ رومیان ۸: ۱-۱۷؛ غلاطیان ۵: ۱۶-۲۵). تمامی فرقه‌ها و کلیساهای مسیحی در این زمینه اتفاق نظر دارند.
درس کتاب اعمال برای امروز ما
آیا مطابق کتاب اعمال، تعمید به روح‌القدس باید همیشه با این نشانهٔ تکلم به زبان‌ها همراه باشد؟ کتاب اعمال رسولان شهادت می‌دهد که در آن روزگار این‌چنین بوده است؛ اما فقط شهادت می‌دهد، یعنی می‌گوید که آنها چنین کردند، ولی حکمی در این مورد صادر نمی‌کند. در هیچ جای کتاب‌مقدس و به‌ویژه اعمال رسولان، تصریح نشده که تعمید به روح‌القدس باید حتماً با چنین نشانه‌هایی همراه باشد. پس آیا می‌توان امروزه به مسیحیان حکم کرد که حتماً باید به هنگام تعمید به روح‌القدس، به زبان‌ها سخن گویند؟
پاسخ این سؤال را نمی‌توان از کتاب‌مقدس داد. لذا، باید متوسل به نوشته‌های پدران کلیسا و تاریخ مسیحیت قرون اولیه گردید. هیچ مسیحی آگاهی نمی‌تواند پدران اولیه کلیسا (دست‌کم تا قرن ۴ یا ۵) را فاقد ایمان اصیل تلقی کند و بگوید که ایشان ایمان و محبت نخستین را ترک کرده بودند. همهٔ فرقه‌های مسیحی، اصول اعتقادات نظام‌یافته و الهیات خود را مدیون این پدران می‌دانند. طبق شهادت این پدران، تکلم به زبان‌ها از عهد رسولان به بعد فروکش کرد و جز در مواردی نادر مشاهده نشد. ایشان نیز تلاش و کوششی برای کسب آن نکردند؛ چون معتقد بودند که این عطا را خدا باید بدهد، نه آنکه خودشان به زور آن را کسب کنند. اما ایشان وجود آن را در روزگار خود یکسره منکر نشده‌اند و گزارش کرده‌اند که در مواردی نادر، اشخاصی به زبان‌ها سخن گفته یا نبوت کرده‌اند.
در نتیجه، نگارنده در نهایت فروتنی معتقد است که تعمید روح‌القدس همراه با نشانه زبان‌ها، پدیده‌ای است کتاب‌مقدسی، اما با توجه به واقعیت‌های تاریخ کلیسا، نباید امروز پافشاری کرد که همگان حتماً به این شکل تعمید روح‌القدس را بیابند. باید حقایق کتاب‌مقدس و واقعیت‌های تاریخ کلیسا را به ایمانداران تعلیم داد، اما نحوهٔ رخداد این امر را بهتر است به خدا سپرد. معلمان و واعظان امروز باید به نوایمانان دربارهٔ اهمیت نقش روح‌القدس در زندگی ایماندار تعلیم بدهند، اما نباید در خصوص دریافت نشانهٔ آن متوسل به راه‌های غیرکتاب‌مقدسی شوند.
