محبت بی‌اجر
هر کاری که می‌کنیم به عوض چیزی است. یعنی این‌طور به‌نظر می‌آید که تمام کارهای انسان‌ها به عوض چیزی است که در ازای انجام آن کار به‌دست می‌آورند. اگر درس می‌خوانیم به عوض آن مدرکی است که به ما داده می‌شود و شرایط ما به نحوی ارتقا می‌یابد، و آن هم باعث می‌شود که مثلاً کار و بار مناسبی به‌دست آوریم و زندگی بهتری برای خود فراهم کنیم. یا حتی ممکن است درس بخوانیم فقط برای اینکه درس خوانده باشیم یعنی برای نفْس خواندن. این هم که باشد باز به‌خاطر یک چیزی است که همان نفْس خواندن و یادگیری است.
عیسی از ما می‌خواهد که محبت کردن ما به عوض چیزی نباشد. او می گوید: «و اگر فقط به کسانی قرض دهید که امید عوض از آنان دارید، شما را چه برتری است؟» (لوقا ۶: ۳۴). در این گفتار ما خوانده می‌شویم که قرض دهیم بدون اینکه عوض بخواهیم. آیا این بدان معناست که ما به دیگران بدون عوض قرض دهیم؟ آیا این کار باعث نمی‌شود که ما در نهایت، متضرر شویم و دیگران بدون ملاحظۀ ما ثروتمند شوند؟ به‌نظر می‌رسد که چنین آیاتی اگر در ارتباط با آیه‌های قبل و یا بعد از خود خوانده شوند شاید درک ما از آنها متفاوت شود. مثلاً در خصوص این آیه، دو آیه قبل‌تر از آن، یعنی در آیۀ ۳۲ می‌خوانیم که: «اگر تنها آنانی را محبت کنید که شما را محبت می‌کنند، چه برتری دارید؟» از این دریچه، قرض دادن بدون عوض، در واقع بیان کنندۀ وضعیتی است که ما کسانی را بدون هیچ چشمداشت و عوضی محبت کنیم. کسانی که شاید دشمنان ما باشند اما ما آنها را بدون هیچ اجر و تمنای پاداشی محبت می‌کنیم.
رومیان ۱۳: ۵ می‌گوید که محبت نفع خود را طالب نمی‌شود. این به همان معنا است که محبت به دنبال اجر و پاداش و نفع خود نیست. آیا چنین محبتی ممکن است؟
به‌راستی که چنین محبتی فقط در کار مسیح بر صلیب تحقق می‌یابد. مسیح به‌خاطر گناهان ما و بدون هیچ چشمداشتو یا انتظار پاداشی جان خویش را فدا کرد. او مُرد و از میان مردگان قیام کرد تا هر که به او ایمان آورد با دریافت روح‌القدس و از طریق اتحاد با مسیح، حیات جاودان را به‌دست آورد. محبتی که از آن سخن می‌گوییم یعنی محبت بدون اجر و پاداش، با پذیرفتن مسیح در زندگی‌مان معنا و مفهوم می‌یابد. ما فقط موقعی می‌توانیم از محبت بدون اجر سخن بگوییم که روح‌القدس در ما ساکن باشد.
اما این همه بدان معنا نیست که ما بدون ایمان آوردن به مسیح نتوانیم دیگری را محبت کنیم؛ بلکه بدان معناست که آن محبتی مورد قبول پدر آسمانی است که در دنبالۀ ایمان به مسیح باشد. «و الحال سه چیز باقی است: یعنی ایمان و امید و محبت» (اول قرنتیان ۱۳: ۱۳). محبتی که میوۀ روح‌القدس در ما باشد (غلاطیان ۵: ۲۲).
به‌نظر شما چه راه‌های عملی می‌توان یافت که محبت کردن بدون اجر و پاداش را در ما تقویت کند؟ چه چیزهایی در این مسیر هستند که می‌توان آنها را به‌عنوان آفت راه برشمرد؟
در ادامه، دربارۀ «قدرت محبت» با شما خواهیم گفت.
