هنگامی که زمانِ آمدن پسر انسان فرا رسد، در واقع شاید بیخبری مایۀ شادمانی باشد و آگاهی حماقت بزرگی به شمار آید! اگر فکر میکنید زمان بازگشت مسیح را میدانید، این آیات به ضد شما شهادت میدهند و میگویند که چنین اطلاعات محرمانهای تنها در اختیار خدای پدر است.
از این گذشته، اگر میدانستیم که قطار دقیقاً کِی میرسد، نیازی نبود تا یکی دو دقیقه پیش از آن در سکو باشیم. ولی انجیل خواستار زمینهسازی لحظۀ آخر نیست، بلکه خواهان آمادگی مداوم و هوشیارانه برای ظهور مسیح است.
اما پس از ۲۰۰۰ سال که او هنوز نیامده است، چگونه هوشیار و منتظر میمانید؟ پاسخ این است که وعدۀ ظهور نهایی او برای برقراری پادشاهیاش معتبر است، زیرا در این مدت، او نه به شکل نهایی، ولی به شیوههای گوناگون آمده است. او پیوسته در کلامش، در آیینهایش، در ارادۀ هرروزهاش و در محبتش به مردم، میآید. تا هنگامی که ما برای یافتن او به تمامی این شیوهها هوشیار بمانیم، امیدمان رشد خواهد کرد و او در زمانی نیکو با جلال تمام خواهد آمد.
مطالعهٔ کتاب مقدس
متی ۲۴:۳۶-۴۴
«هیچکس آن روز و ساعت را نمیداند جز پدر؛ حتی فرشتگان آسمان و پسر نیز از آن آگاه نیستند. زمان ظهور پسر انسان مانند روزگار نوح خواهد بود. در روزهای پیش از توفان، قبل از اینکه نوح به کشتی درآید، مردم میخوردند و مینوشیدند و زن میگرفتند و شوهر میکردند و نمیدانستند چه در پیش است. تا اینکه توفان آمد و همه را با خود برد. ظهور پسر انسان نیز همینگونه خواهد بود. از دو مرد که در مزرعه هستند، یکی برگرفته و دیگری واگذاشته خواهد شد. و از دو زن که با هم دستاس میکنند، یکی برگرفته و دیگری واگذاشته خواهد شد. پس بیدار باشید، زیرا نمیدانید سرورِ شما چه روزی خواهد آمد. این را بدانید که اگر صاحبخانه میدانست دزد در چه پاسی از شب میآید، بیدار میماند و نمیگذاشت به خانهاش دستبرد زنند. پس شما نیز آماده باشید، زیرا پسر انسان در ساعتی خواهد آمد که انتظارش را ندارید. '
مزامیر ۱۲۲
شادمان میشدم آنگاه که مرا میگفتند: «به خانۀ خداوند برویم!» پاهای ما ایستاده است بر دروازههایت، ای اورشلیم! اورشلیم بسان شهری بنا شده است که یکسره به هم پیوسته است. بدانجا قبیلهها برمیآیند، قبیلههای خداوند؛ تا نام خداوند را بستایند، بنا بر شهادتی که به اسرائیل سپرده شد. آنجا تختهای داوری بر پاست، تختهایِ خاندان داوود! برای صلح و سلامت اورشلیم دعا کنید: «باشد که دوستدارانت در آسایش باشند! در میان برجهایت امنیت حکمفرما باشد، و در میان باروهایت، صلح و سلامت!» بهخاطر برادران و یارانم میگویم: «صلح و سلامت بر تو باد!» بهخاطرِ خانۀ یهوه خدای ما، بهروزی تو را خواهانم!
اشعیا ۲:۱-۵
این است کلامی که اِشعیا فرزند آموص دربارۀ یهودا و اورشلیم دید: در ایام آخر واقع خواهد شد که کوه خانۀ خداوند بالاتر از تمامی کوهها استوار خواهد گردید، و فراتر از تپهها برافراشته خواهد شد، و تمامی قومها به سوی آن روان خواهند گشت. قومهای بسیار آمده، خواهند گفت: «بیایید به کوه خداوند برویم، و به خانۀ خدای یعقوب برآییم، تا راههای خود را به ما تعلیم دهد، و در طریقهای وی گام برداریم.» زیرا شریعت از صَهیون صادر خواهد شد، و کلام خداوند از اورشلیم. او در میان ملل داوری خواهد کرد و منازعات قومهای بسیار را فیصل خواهد داد. ایشان شمشیرهای خود را برای ساختن گاوآهن خواهند شکست، و نیزههای خویش را برای تهیۀ ابزار باغبانی. دیگر قومی بر قومی شمشیر نخواهد کشید و جنگاوری را دیگر نخواهند آموخت. ای خاندان یعقوب بیایید تا در نور خداوند گام برداریم. '
رومیان ۱۳:۱۱ تا آخر
و شما با آگاهی از این که در چه زمانی به سر میبرید، چنین کنید. زیرا هماکنون ساعتِ آن رسیده است که از خواب بیدار شوید، چرا که اکنون در مقایسه با زمانی که ایمان آوردیم، نجات ما نزدیکتر شده است. شبْ رو به پایان است و روز نزدیک شده است. پس بیایید اعمال تاریکی را به سویی نهیم و زرۀ نور را در بر کنیم. بیایید آنگونه رفتار کنیم که شایستۀ کسانی است که در روشناییِ روز به سر میبرند. پس اوقات خود را در بزمها و میگساری و هرزگی و عیاشی و جدال و حسد سپری نکنیم، بلکه عیسی مسیحِ خداوند را در بر کنید و در پی ارضای امیال نَفْس خود مباشید.'