کار روح‌القدس و حضور او در ما، باید روش زندگی و نیز تصمیمات روزانهٔ ما را شکل بخشد. پولس کمی بعد، در فصل ۱۲ از رومیان، این نکته را بیشتر تشریح کرده، ایدهٔ بدهی را تا تصویری از قربانی زنده بسط خواهد داد. وجه مشخصهٔ این تصمیمات روزانه همانا کُشتن اعمال بدن است. مرگ و رستاخیز فقط مربوط به پایان زندگی ما بر زمین نیست. برای یک مسیحی، مردن نسبت به خویشتن تصمیمی است هرروزه و تنها در اثر حیات روح‌القدس در ما میسر می‌گردد.
این تصمیماتِ هرروزه، چشم‌اندازی ابدی دارند، و این همان موضوع چهارم پولس است. وقتی تحت هدایت روح خدا قرار می‌گیریم، در عظمت و گستردگی دعوت خود به‌عنوان فرزندان خدا رشد می‌کنیم. این دعوت در وهلهٔ نخست و پیش از هر چیز دیگری، با رابطه‌ای مبتنی بر محبت سر و کار دارد، به این شکل که با خدا با حالتی صمیمی و مهر‌آمیز سخن گفته، او را «اَبّا، پدر» خطاب می‌کنیم. اما در کنار این، دعوت ما با ارث ما نیز سر و کار دارد. ما در مقام فرزندان خدا، با مسیح وارثان خدا هستیم. مُردن هرروزهٔ ما نسبت به خویشتن و تجربهٔ رنج و مشقت، منتهی به جلالی نو می‌گردد که هنوز آشکار نشده است.
کار روح‌القدس در زندگی ما همانا مصالحه، رستاخیز، تغییر مسیر اراده و دستیابی به میراث‌مان در مقام فرزندان خداست. امروز صبح وقتی را صرف کنید تا یک‌بار دیگر روح‌القدس را به اعماق هویت خود در مسیح بپذیرید، چرا که در امر نجات، فعالانه شرکت دارید.
