عیسی ۳۵ جفت مبشّر را تعیین کرد و مقرر فرمود تا پیشاروی او به مزرعهٔ خدا بروند. چرا او ۷۰ تن را برگزید؟ در این مورد چند نظریه هست که همگی به عهدقدیم مربوط می‌شوند. ممکن است ایشان معرف ۷۰ ملت غیریهودی بودند که در کتاب پیدایش به ایشان اشاره شده، یا ۷۰ عضو خاندان یعقوب که به‌عنوان نمایندگان قوم اسرائیل به مصر رفتند، یا ۷۰ تن از مشایخ که موسی برگزید تا روح‌القدس را دریافت کنند.این هفتاد نفری که عیسی انتخاب کرد، باید تند و چابک سفر می‌کردند. پیام صلح و آرامشی که ایشان حاملش بودند، فوری و عاجل بود و نباید با حمل ساز و برگ غیرضروری سنگین می‌شد. همچنین نمی‌بایست وقت خود را با آنانی که نمی‌خواستند گوش فرا دهند، تلف می‌کردند. اسرائیل برای درو‌شدن آماده بود و هیچ فرصتی نمی‌بایست از دست می‌رفت، زیرا عیسی قرار نبود بار دیگر به آن شکل ظاهر شود.
عیسی ما را فرا می‌خواند تا نه فقط پیروی‌اش کنیم، بلکه ما را پیش روی خود گسیل می‌دارد تا نوید حضورش را اعلان کرده، ثمرهٔ فرمانروایی‌اش را درو کنیم. این وظیفه‌ای است که مستلزم سرسپردگی است و نیز اینکه در طول سفر عمر، بتوانیم چابک و سبک به پیش برویم و فقط به اموری وابسته باشیم که واقعاً مهم هستند و بقیه را رها سازیم. عیسی شما را دعوت می‌کند تا پادشاهی‌اش را اعلان کنید. برای اینکه این امر به شکلی مؤثرتر تحقق یابد، نیاز دارید چه چیزهایی را رها سازید؟
باز یادآوری شده که «محصول فراوان است، اما کارگران اندک.» امروز در دعاهای خود، از خداوندگار درخواست کنید تا کارگرانی پرشور و علاقه برای دروِ محصول فراوان خود بفرستد.
