پادشاه رنجبر

آنگاه عیسی به تعلیم دادن آنها آغاز کرد که لازم است پسر انسان زحمتِ بسیار بیند و از سوی مشایخ و سران کاهنان و علمای دین رد شده، کشته شود و پس از سه روز برخیزد. مرقس ۸: ۳۱

در نتیجۀ مشارکتی شبانه روزی و پس از زمانی طولانی، سرانجام شاگردان عیسی دریافتند که او حقیقتاً همان مسیح موعود یهود است. طبیعتاً در اثر این شناخت، آنها آمادگی بیشتری برای همکاری با عیسی در انجام مقاصد خدا پیدا کردند. اما، از نگاه عیسی هرچند این شناخت شرطی لازم بود، لیکن برای انجام مقاصد خدا به هیچ وجه شرطی کافی نبود. عیسی می‌دانست که شاگردانش هنوز از ضرورت رنجها و مرگ او غافلند، تا آنجا که پس از اشارۀ او به این حقایق، پطرس او را مورد سرزنش قرار می‌دهد. به روشنی، شاگردان هنوز آمادۀ شنیدن چنین سخنانی نبودند و شاید کلام عیسی را به حساب ضعف او گذاشتند. آرزوی پیروزی بر دشمنان و احیا شکوه و جلال پادشاهی گذشتۀ اسرائیل، سبب شده بود که آنان نیز درکی ناقص و نادرست از نبوتهای انبیا داشته باشند. مانند مابقی قوم یهود، چشمان آنان نیز بر ضرورت زحمات مسیح بسته بود.

پس از درک حقیقت مسیح بودن عیسی توسط شاگردان، او فرصت می‌یابد که جزئیات بیشتری از اهداف ماموریت خود را با آنها در میان گذارد. لذا، با اشاره به پیشگویی‌های کلام خدا، عیسی به آنها توضیح می‌دهد که پیش از برقراری کامل پادشاهی خدا، لازم است که او توسط مخالفینش تسلیم مرگ شود، و با رستاخیز خود از مردگان، مقصود خدا در زندگی کنونی خود بر زمین را به انجام رساند. بدین ترتیب، عیسی توجه شاگردان از جلال و شکوه پسر انسان در کتاب دانیال را به خادم رنجدیدۀ کتاب اشعیا جلب کرده، برای آنان روشن می‌سازد که برای رسیدن به آن جلال و شکوه، ابتدا او باید از رنج و درد صلیب عبور کند، تا با کفارۀ گناهان بشر، راه را برای ورود بسیاری به شکوه پادشاهی خودش باز کند.

براستی که قربانی مسیح، مسیر انحصار طلبان، چه یهود، و چه هر گروه دیگری را برای همیشه مسدود ساخت، و راه برای دوستداران خدا از هر قوم و نژاد و قبیله در گسترۀ تاریخ بشر باز شد.