طرح سؤال برای آزمایش عیسی ادامه می‌یابد. این عالِم دین فردی کوته‌فکر یا متخاصم نبود. او واقعاً علاقه داشت بداند عیسی چه خواهد گفت، اما وی جزو افرادی بود که می‌خواست وقت زیادی صرف حواشی موضوع می‌کنند، نه اصل موضوع. او اهل مباحثه و مناظره بود. این سؤال، یعنی «کدام یک از احکام، مهمترینِ همه است؟»، سؤالی است که خیلی پرسیده می‌شود. این روش دیگری است برای به چالش کشیدنِ طرف مقابل برای ذکر اولویت واقعی خود: اینکه چه چیزی برایش بیش از هر چیز اهمیت دارد؟
پاسخ به این سؤال قرار است روشن و دور از ابهام باشد، به این صورت: این «است» و آن «نیست». نکته‌ای که عیسی بیان فرمود، تکان‌دهنده بود: «خدا را محبت کن؛ همسایۀ خود را محبت کن.». اولویت یکی نیست؛ دو تا است- هم این است «و» هم آن. اگر همسایۀ خود را محبت نکنید، نمی‌توانید خدا را محبت کنید. اولین پیش‌فرض آن عالِم دین اشتباه بود؛ ایمان صرفاً یک ایده و اعتقاد نیست، چیزی که بشود دربارۀ آن مباحثه کرد. ایمان روشی است برای زندگی. یک نگرش است.
نکتۀ جالب اینست که این عالِم ما به‌سرعت برای گفتۀ عیسی کف زد و آن را تحسین کرد: «نیکو فرمودی، استاد!». اما او هنوز به اولویت‌ها علاقه داشت و بحث را کمی تغییر داد. او این را تأیید کرد و گفت که محبتِ عملی مهمتر است از کارهایی که در معبد انجام می‌دهی. او هنوز در مورد مقصود اصلی بحث می‌کرد. به همین دلیل، یگانه امتیازش این بود که از پادشاهی خدا فقط «دور نبود».
در ضمن اینکه دربارۀ جزئیات بحث می‌کنیم، محبت خدا و همسایه به‌تدریج سرد می‌شود. ایمان مانند شنا کردن است. باید انجام دهی، نه اینکه بحث کنی. اول باید وارد آن شوی، و بعد پی ببری که چگونه انجام می‌شود.
دعای امروز
خداوندا، استدعا می‌کنیم که از سرِ رحمتت،
دعاهای قومت را بشنوی، قومی که از درگاهت درخواست می‌کنند؛
و عنایت فرما که هم بتوانند درک کنند و هم بدانند
چه کارهایی باید انجام دهند،
و نیز آن فیض و قدرت را داشته باشند که آن کارها را وفادارانه به انجام برسانند؛
به‌واسطۀ عیسای مسیح، پسر تو و خداوندگار ما،
که با تو زنده است و سلطنت می‌کند،
در اتحاد با روح‌القدس،
یک خدا، اکنون و تا ابدالآباد.
مطالعهٔ کتاب مقدس
مرقس ۱۲:۲۸-۳۴
یکی از علمای دین نزدیک آمد و گفتگوی آنها را شنید. چون دید که عیسی پاسخی نیکو به آنها داد، از او پرسید: «کدام یک از احکام، مهمترینِ همه است؟» عیسی به او فرمود: «مهمترین حکم این است: ”بشنو ای اسرائیل، خداوندْ خدای ما، خداوندِ یکتاست. خداوندْ خدای خود را با تمامی دل و با تمامی جان و با تمامی فکر و با تمامی قوّت خود محبت کن.“ دوّمین حکم این است: ”همسایه‌ات را همچون خویشتن محبت کن.“ بزرگتر از این دو حکمی نیست.» آن عالم دین به او گفت: «نیکو فرمودی، استاد! براستی که خدا یکی است و جز او خدایی نیست، و به او با تمامی دل و با تمامی عقل و با تمامی قوّت خود مهر ورزیدن و همسایۀ خود را همچون خویشتن محبت کردن، از همۀ هدایای تمام‌سوز و قربانیها مهمتر است.» چون عیسی دید که عاقلانه پاسخ داد، به او فرمود: «از پادشاهی خدا دور نیستی.» از آن پس، دیگر هیچ‌کس جرأت نکرد چیزی از او بپرسد.
