برای عیسی تابستان از ظهور رستگاری سخن می‌گفت و نشانه‌های نزدیک‌بودن آن، برگ‌های درخت انجیر بود.
در سراسر کتاب‌مقدس، از درخت انجیر به‌عنوان نمادی از قوم اسرائیل سخن به میان آمده است. عیسی که پیش از این درخت انجیری را به دلیل میوه‌نیاوردن لعن کرده بود، اکنون می‌خواهد که با هوشیاری بنگریم و مراقب برگ‌های تازهٔ انجیر باشیم و بدانیم که پسر انسان به‌زودی باز خواهد گشت، امیدی که در انجیل لوقا می‌تپد و در اینجا به‌عنوان نزدیک‌شدنی قریب‌الوقوع و حقیقی بیان می‌شود.
پرسش پیروان عیسی -چه در آن زمان و چه اکنون- این است که در میان تشویش، سردرگمی و هراس چگونه منتظر بمانیم؟ اگر به سراسر جهان و تاریخ بنگریم، می‌بینیم که دوره‌های پریشانی بسیاری بوده‌اند، زمان‌هایی که جنگ ملت‌ها را منهدم کرده است و آسمان‌ها لرزیده‌اند. شاید از این در شگفت باشیم که چقدر باید منتظر بازگشت موعود عیسی باشیم؟ چقدر اندوه، آشفتگی و ناپایداری را باید تحمل کنیم؟
شاید در اینجا دعوتی به‌عمل و تأمل در میان باشد: چالشی برای یافتن الگوهای دعا و در حضور خدا بودن که می‌تواند به ما کمک کند تا بر دلواپسی و درد اشتیاق مسلط شویم، همچنین برای عدالت وارد عمل شویم که می‌تواند با آشوب و بی‌رحمی این جهان مبارزه کند. علاوه بر باور عقلانی، تمرینات روحانی به ما کمک می‌کند تا در دوره‌ای که «هنوز وقتش نرسیده»، منتظر بمانیم. نیز برای ما فضایی ایجاد می‌کند تا به برگ‌های تازهٔ تابستان نگاهی بیندازیم.
