جایگاه اجتماعی و مذهبی بیوه‌زنان و قضات در اسرائیل پس‌زمینۀ این مَثَل را تشکیل می‌دهد. بیوه‌زنان در نبودِ حمایت مالی شوهر، که املاکش مستقیماً به فرزندانشان می‌رسید، به‌طور خاص آسیب‌پذیر بودند. چنانچه فرزندان خانواده از حمایت از مادرشان امتناع می‌ورزیدند، به قاضی مراجعه می‌شد تا رأی صادر کند. نکتۀ اصلی و تُند و تیزِ این مَثَل در این واقعیت نهفته است که این قاضی، بی‌انصاف و ناعادل بود، و نمی‌شد به او اعتماد کرد که به پرونده، با رعایت انصاف و با بی‌طرفی رسیدگی کند.
اما اگر، تصویر این قاضی بی انصاف در این مَثَل را معرّف روشی تلقی کنیم که خدا برای پاسخ دادن به دعای فرزندانش به‌کار می‌بَرَد، مقصود این مَثَل را به‌کلی نادرست درک کرده‌ایم. عیسی در واقع چنین می‌گفت: «ببینید! حال که می‌توان کسی مانند این قاضی را که تبعیض قائل می‌شود و بی انصاف است، مجبور کرد که رفتاری درست داشته باشد، چقدر بیشتر پدر آسمانی و مهربان شما از سر دلسوزی و شفقت، به یاری کسانی خواهد شتافت که دست کمک به سوی او دراز می‌کنند. در اینجا، طنین نیرومندی از روایت متی از موعظۀ بالای کوه احساس می‌شود، آنگاه که فرمود: «بخواهید، که به شما داده خواهد شد… کدام‌یک از شما اگر پسرش از او نان بخواهد، سنگی به او می‌دهد؟… حال اگر شما با همۀ بدسیرتی‌تان، می‌دانید که باید به فرزندان خود هدایای نیکو بدهید، چقدر بیشتر پدر شما که در آسمان است، به آنان که از او بخواهند، هدایای نیکو خواهد بخشید!» (متی ۷:۷-۱۱).
آن هنگام که عمیق‌ترین دغدغه‌ها و نگرانی‌های خود را به حضور خدا می‌آوریم، آیا می‌توانیم آن «چقدر بیشتر» را به یاد بیاوریم؟
