مأموریت جهانی

آنگاه عیسی نزدیک آمد و به ایشان فرمود: «تمامی قدرت در آسمان و بر زمین به من سپرده شده است. پس بروید و همۀ قومها را شاگرد سازید و ایشان را به نام پدر و پسر و روح‌القدس تعمید دهید !»

انجیل متی ۲۸: ۱۸ و ۱۹

متی انجیل‌نگار، عیسی را در مرکز تاریخ قرار می‌دهد. او انجیل خود را به سبک شجره‌نامهٔ کتاب پیدایش باب ۵ آغاز می‌کند: «این است کتاب پیدایش آدم در روزی که خدا آدم را آفرید» (پیدایش ۱:‌۵). گویا انجیل‌نگار می‌خواهد توجه مخاطب را به این حقیقت باشکوه جلب کند که عیسی‌مسیح کتاب پیدایش نوین را در خود افتتاح می‌کند. او خود، آدم نوینِ این پیدایش جدید و ابتدای انسانیت جدید است که با ایمان به او و در او شکل می‌گیرد. در پایان با شکوه انجیل متی، عیسی رستاخیز کرده و بر روی کوهی در سرزمین جلیل بر شاگردان خود ظاهر شده است. وی شاگردان خویش را به مأموریتی با شکوه می‌فرستد.

انجیل با مرگ عیسی پایان نمی یابد، بلکه مرگ و رستاخیز مسیح دعوتی بر ادامهٔ انجیل خداوند است که می‌بایست تمامی اقصی‌نقاط جهان را در نوردد. عیسی شاگردان را با مأموریتی که همانا مأموریت اصلی کلیسا در تمامی اعصار است، به‌سوی جهان می‌فرستد. این مأموریت در چند کلمه خلاصه می‌شود: «همهٔ امّت‌ها را شاگـرد سازیـد.»

خداوند عیسی شاگردان خود و به طبع ایشان کلیسای خویش را فرا می‌خواند تا رسالت وی را ادامه دهند: «سلام بر شما باد. چنانکه پدر مرا فرستاد، من نیز شما را می‌فرستم» (یوحنا ۲۰: ۲۱). بدین معنی که خدا اراده کرده است که رسالت پسر خویش را از طریق رسولان و کلیسای خود به همهٔ آدمیان برساند. برای این مهم خداوند ایشان را تنها نمی گذارد: «… و اینک من هر روزه تا انقضای عالم همراه شما می‌باشم.» (متی ۲۸: ۲۰)