نان روزانه

ایام صعود تا پنتیکاست

سموئیل شائول را تدهین کرده است و در حالی که هنوز روغن از صورتش می‌چکد، به او دستور می‌دهد آنجا را ترک کند. اما سموئیل برای تأیید آنچه کرده است، به شائول می‌گوید که نشانه‌هایی خواهد دید که انتخاب او را به‌عنوان پادشاه از جانب خدا تأیید خواهد کرد. نشانه‌ها باورنکردنی و مفصّل‌اند، اما بر اساس داستان، تک‌تک آنها دقیقاً طبق پیشگویی تحقق می‌یابند. شائول چه خوشبخت است!

برای بیشتر ما این میزان از وضوح در تصمیم‌گیری به‌ندرت پیش می‌آید. اغلب گویی در ابهامی سردرگم‌کننده‌، سرگشته تقلا می‌کنیم و از میان تنگناهای اخلاقی و زندگی، آزرده از نداشتن پاسخ قطعی، کورمال‌کورمال راهمان را می‌یابیم. آیا کار درستی کرده‌ایم؟ آیا باید همین کار را بکنیم؟ بهترین نتیجه چه می‌تواند باشد؟ فقط در موارد معدودی به یقین می‌رسیم.

با این همه، این نیز حقیقت دارد که اگر به گذشته بنگریم، ممکن است الگوی مشیت الهی را ببینیم. ممکن است ببینیم تصمیمات تردیدآمیزی که سال‌ها پیش گرفته‌ایم، به برکت‌هایی غیرمنتظره انجامیده‌اند که استحقاقش را نداشته‌ایم. ممکن است چیزی را ببینیم که روزی ما را دچار درد جانکاه تردید کرده و با وجود این، تأثیرات شگفت‌انگیزی داشته است. البته ممکن است خودمان را فریب دهیم و الگویی بیافرینیم که واقعاً وجود نداشته است، اما در حقیقت این حس شبیه آن نیست. در مواردی که گفتیم، حس می‌کنیم دست خدا حتی در تاریک‌ترین ساعات هم بر سر ما بوده است.
گویی در همان حال که ما به دنبال یقین می‌گردیم، خدای محبت ما را پیدا می‌کند.