ایام صعود تا پنتیکاست
خانم «دام مری بیرد»، محقق و برنامه‌ساز رسانه‌ای، در کتاب مواجهه با آثار کلاسیک معنای مطالعهٔ آثار کلاسیک را تشریح می‌کند. او می‌گوید این کار فقط مکالمه با بقایای باستان‌شناسانه نیست، بلکه علاوه بر آن، مکالمه با ادبیات و مردم آن دوران و با همهٔ کسانی است که در قرون پس از آن، دوران کلاسیک را بررسی کرده‌اند.
دربارهٔ مطالعهٔ متون عهدعتیق نیز همین را می‌توان گفت. مثلاً امروز ما وارد مکالمه‌ای با میکاه نبی می‌شویم که حدود ۲۷۰۰ سال پیش می‌زیست. تفاوت ظریف آن با دیگر متون این است که ما برخی از باورهای الهیاتی مشترک را با یکدیگر در میان می‌گذاریم. ما خود را بخشی از سنتی زنده می‌بینیم. به عهدعتیق نگاه می‌کنیم تا دربارهٔ رابطه‌ای که خدا با قوم برگزیده‌اش داشته و دارد، بیاموزیم؛ همان خدایی که ایمان داریم خود را در مسیح بر ما آشکار می‌کند. به بیانی دیگر، مکالمهٔ ما با میکاه صرفاً دربارهٔ تاریخ یا فرهنگ یا انسان‌شناسی نیست، بلکه دربارهٔ درک خداست، درکی که بصیرت میکاه تا حدودی آن را شکل داده است.
یکی از آن بصیرت‌ها دربارهٔ معیارهای اخلاقی مورد نیاز برای رهبری است. در بخش آتشینی از این متن، میکاه رهبران سیاسی-مذهبی را به پاسخ‌گویی فرامی‌خواند و آنان را متهم می‌کند که به میراث‌شان خیانت کرده‌اند. آنان آموزه‌های اخلاقی و اعمال ضروری ایمان خود را حفظ نکرده‌اند. آنان از اعتمادی که به ایشان شده است، سوءاستفاده کرده‌اند و از این‌رو، میکاه مدعی است که عدالت خدا دامن‌گیرشان خواهد شد.
در مکالمه با میکاه می‌توانیم بپرسیم عدالت و رحمت چه رابطه‌ای باید داشته باشند.
