دل ناتوبه‌کار قوم خدا
«پس چرا این قوم به ارتداد دائمی مرتد شده‌اند.»
ارمیا ۸: ۵
هرچند پیام نبوت ارمیا در اعلام داوری خدا معطوف بر پادشاهی جنوبی سرزمین اسرائیل بود، اما او در نبوت خویش تمامی اسرائیل را به توبه و بازگشت به‌سوی خداوند فرا می‌خواند. پیش از او عاموس نبی سقوط پادشاهی شمالی اسرائیل را در زمان اوج کامیابی و رونق اقتصادی آن پیشگویی کرده بود (عاموس ۳: ۱۱). او در پیام خود اعلام کرده بود که تسخیر سرزمین به‌دست بیگانگان مکافاتی است که اسرائیل برای الحاد و روحیهٔ ناتوبه‌کار خویش پرداخت خواهد کرد.
اما پادشاهی جنوبی اسرائیل نیز سرانجام به سرنوشتی مشابه پادشاهی شمالی دچار شده، به‌طور کامل به تسخیر امپراتوری بابِل درآمد. متأسفانه، مردم سرزمین یهودا با وجود اخطارهای مکرر ارمیا و انبیای دیگر گوش شنوایی به کلام خدا نداشته، از راه‌های گناه‌آلود خود بازگشت نکردند. سرانجام، آنان به‌خاطر خیره‌سری و دل ناتوبه‌کار خود از حفاظت خداوند در زمان هجوم دشمن بی‌بهره مانده، تنبیه و مجازات بسیار دردناکی را تجربه کردند. با وجود پیام‌های پی‌در‌پی ارمیا و تمثیل و استعاره‌هایی که او برای بیداری روحانی قوم به‌کار می‌برد، بیشتر مردم تمایلی به بازگشت به‌سوی خدای حقیقی از خود نشان ندادند. حتی مشاهدهٔ عواقب دردناک سرکشی پادشاهی شمالی و همچنین وضعیت نابسامانی که خود گرفتار آن بودند نیز تغییری در توکل آنها بر خدایان دروغین نگذاشت؛ خدایانی که انبیای کاذب دربار پادشاه، دائماً قوم را با وعدهٔ یاری آنها سرگرم خویش می‌کردند. در نهایت، در اثر همین خیره‌سری، در هجوم نهایی دشمن چشمان وحشت‌زدهٔ آنها شاهد غارت همه‌جانبهٔ سرزمینی شد که خدا به پدران آنها بخشیده بود.
یکی از تمثیل‌های آشنا و پُرمعنایی که ارمیا برای بیدار کردن قوم خدا از خواب غفلت مورد استفاده قرار داد، مهاجرت هر سالهٔ لک‌لک‌ها از فراز سرزمین اسرائیل به مناطق گرم جنوبی در قارهٔ آفریقا بود. مردم هر سال در آستانهٔ فصل سرما پرواز این پرندگان به‌سمت جنوب را مشاهده می‌کردند و با گرم‌تر شدن هوا، بار دگر شاهد بازگشت این پرندگان به سرزمین‌های شمالی بودند. ارمیا انتظار داشت که قوم خدا نیز این غریزهٔ بی‌نظیر لک‌لک‌ها برای بقا را الگوی خود قرار داده، به آغوش آرامی‌بخش و امن یهوه بازگشت نماید، اما افسوس که قوم خدا در زمان ارمیا فاقد چنین غریزه‌ای برای بازگشت بود.
با اصرار در روش‌های اشتباه خود، غریزهٔ بازگشت به‌سوی خداوند را از دست ندهیم که گوش‌های او همواره آمادهٔ شنیدن صدای توبهٔ حقیقی ماست.
مطالعهٔ کتاب مقدس
ارمیا ۸: ۵
«پس چرا این قوم به ارتداد دائمی مرتد شده‌اند.»
