نان روزانه

ایام صعود تا پنتیکاست

روز پنتیکاست
سال‌ها پیش من در یک دورهٔ آموزشی برای نوجوانان شرکت کردم که برگزارکننده‌اش کلیسای محلی ثروتمندی بود که برنامه‌ای هم برای غذا‌دادن به بی‌خانمان‌ها داشت. عصر یک روز که برای شرکت در جلسهٔ دورهٔ آموزشی به راه افتادم، بیرون کلیسا دوست بی‌خانمانی را دیدم که او هم مثل من نوجوان بود. در مورد دورهٔ آموزشی با او صحبت کردم و به داخل بردمش تا کلیسا را به او نشان دهم. ولی یکی از کشیشان به دوستم گفت که باید کلیسا را ترک کند و صبح برای دریافت غذا برگردد. خوشبختانه حس بهتری به دوستم چارلز دست داد و شام را با بقیهٔ نوجوانان در سالن اجتماعات کلیسای محلی خورد.

بسیاری از حوزه‌های کلیسایی برنامه‌هایی برای کمک‌رسانی به نیازمندان و دوره‌هایی آموزشی برای اعضا دارند اما امکانات و منابع مالی بیشتر در اختیار دوره‌های آموزشی است. این تمایز و تفکیکی بی‌فایده است. همان‌گونه که پولس در اینجا نوشته است، روح خدا عطایا را به همهٔ مردم ارزانی می‌دارد. خدا به همهٔ فرزندانش عطایایی می‌دهد. برای آنکه بدن مسیح و معبدی باشیم که روح‌القدس در آن ساکن می‌شود، به این عطایا نیازمندیم. آن کلیسای ثروتمند چه می‌دانست، شاید چارلز این عطیه را داشت که معلم ممتاز کانون شادی یا عضو هیئت مدیره شود. مسیحیان خردمند هرگاه از جانب خدا مأمور سرشار‌کردن و پُرثمر‌ساختن زندگی دیگران شوند، شادمان می‌شوند؛ نه به این دلیل که تعداد کمتری از «آن مردم فقیر» از لذت‌های ما محروم می‌مانند، به این دلیل که همهٔ فرزندان خدا از عطایای یکدیگر به کمال بهره‌مند می‌شوند.