مزمور ۱:۴۰- ۳ و ۱۶- ۱۷

انتظار بسیاری برای خداوند کشیده‌ام و به من مایل شده ‌فریاد مرا شنید و مرا از چاه هلاکت برآورد و از گل لجن و پای‌هایم را بر صخره گذاشته، قدم‌هایم را مستحکم گردانید و سرودی تازه در دهانم گذارد؛ یعنی حمد خدای ما را. بسیاری چون این را بینند ترسان شده، بر خداوند توکل خواهند کرد و اما جمیع طالبان تو در تو وجد و شادی نمایند و آنانی که نجات تو را دوست دارند، دائماً گویند که خداوند بزرگ است و اما من مسکین و فقیر هستم و خداوند درباره من تفکر می‌کند. تو معاون و نجات ‌دهنده من هستی. ای خدای من، تأخیر مفرما.