در انجیل متی، عیسی مسیح صراحتا فرمانی می دهد که امروز نیز بعد از گذشت بیش از ۲۰۰۰ سال، کلیساها خود را ملزم به انجام آن می دانند. این فرمان در ۲۸: ۱۹ آمده است؛ در این فرمان به شاگردان گفته می شود که: ” پس بروید و همۀ قومها را شاگرد سازید و ایشان را به نام پدر و پسر و روح القدس تعمید دهید.”
عهد جدید اولین باری که از تعمید می گوید در خصوص یحیی است(یوحنای تعمید دهنده در اصل). از متن مقدس متوجه می شویم که یحیی، دیگران را به تعمید می خواند تا ایشان را متوجه گناهکار بودن خودشان نماید؛ از این دیدگاه آنها لازم بود که از گناهان خویش توبه کنند و در آب توسط یحیی، تعمید گیرند. او به ایشان می گفت که :” توبه کنید زیرا ملکوت آسمان نزدیک است” متی ۳:۲ . فریسیان پیرامون یحیی می خواستند فقط بیایند بدون اینکه تغییر کنند، تعمید بگیرند اما تعمید یحیی همراه با درخواست توبه از ایشان بود.
این مفهوم توبه در تعمیدی که توسط یحیی داده می شد، بعدا در شخص عیسی مسیح، تبدیل شد به حقیقتی ژرف که در ادامه در خصوص آن خواهیم گفت.
اما حالا بگذارید که این را نیز بگوییم که کلمۀ تعمید در اصل، به معنای فرو بردن و غرق شدن است. در تعمید، شخص را در آب فرو می برند؛ گاه نیز آب را فقط سه بار بر سر شخص تعمید گیرنده می ریزند. اما در هر دو حالت، تعمید باید در نام پسر و پدر و روح القدس باشد.
چرا باید شخص را تعمید داد؟ و کِی؟ شاید ساده ترین پاسخ به اینکه چرا باید شخص تعمید بگیرد همین است که عیسی شخصا فرمان آن را داده است؛ اما از این درگذر، تعمید بیانگر این حقیقت ژرف است که شخص مانند این است که با عیسی مسیح دفن می شود ( وقتی که در آب فرو برده می شود) و مجددا با او از مرگ رستاخیز می کند( وقتی که از آب بیرون می آید). از این منظر، شخصی که تعمید می گیرد گوییا نسبت به گناه می میرد و این اعلام این مطلب است که در تازگی حیاتی که از مسیح است بر می خیزد تا در مسیر رشد روحانی و زندگی به دور از گناه، به شباهت مسیح در آید.
شخصی که به مسیح ایمان می آورد، لازم است که در اولین فرصت نیز تعمید بگیرد. منظور این است که تعمید یک کار دلبخواه نیست که یک فرد مسیحی بگوید که من علاقه ای بدان ندارم. پس در صورتی که مانعی برای تعمید گرفتن شخص ایماندار نباشد، تعمید گرفتن امری الزامی می باشد.
در خصوص اینکه چه کسی می تواند شخص را تعمید دهد؛ در کلیساهای سنتی، کشیش یا دیگر رتبه های روحانی این کار را انجام می دهد و در کلیساهای دیگر، این کار توسط شبان انجام می گیرد.
در کلیساهای سنتی، حوض تعمید (در مواردی که آب بر سر فرد ریخته می شود) در ابتدای کلیسا قرار دارد. این نمادی از این است که شخص قبل از ورود به کلیسا لازم است که تعمید بگیرد. در کلیساهای سنتی، مفهوم تعمید از این معنا که شخص، با تعمید به عضویت کلیسا در می آید فراتر رفته و به عنوان یک آیین فیض بخش مطرح می شود که پیش شرطی برای سایر آیین های فیض بخش کلیسایی می باشد.
غسل تعمید، آیینی است که در زندگی هر مسیحی باید فقط یک بار انجام شود.
در کلیساهای غیر سنتی، این آیین اگر چه بیشتر مفهوم عضویت در کلیسا را می دهد، اما در عین حال مفاهیم نمادین مثل مرگ با مسیح و برخاستن با وی را در نیز خود دارد. در بیشتر کلیساهای غیر سنتی، غسل تعمید معمولا به صورت فرو کردن کامل شخص در آب انجام می شود؛ اگر چه در نهایت در چنین کلیساهایی نظر نهایی با شبان آن کلیساست.در کلیساهای سنتی، اطفال نیز تعمید داده می شوند؛ در خصوص تعمید دادن اطفال بین کلیساها اختلاف نظر وجود دارد. کسانی که مخالف غسل تعمید اطفال هستند از جمله معتقدند که در خصوص اجرای این آیین برای اطفال، آیۀ صریحی در کتاب مقدس نیامده است؛ در مقابل، کسانی که قائل به غسل تعمید اطفال هستند اعتقاد دارند که از برخی از آیات، این امر به صورت غیر صریح قابل برداشت صحیح است؛ علاوه بر اینکه ایشان برای تایید غسل تعمید اطفال، به سنت کهن کلیسا نیز تکیه می کنند.
